Με αφορμή το Atom Ηeart Μother, ίσως το πιο αμφιλεγόμενο έργο των Pink Floyd, ο Μάξιμος Μουμούρης συμπράττει με την Underground Youth Orchestra υπό τη διεύθυνση του Κώστα Ηλιάδη και στήνει μία ζωντανή μουσική παράσταση από τις 29 Ιουνίου έως την 01 Ιουλίου 2018 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Πάντα με προσεγμένες δουλειές καταφέρνει να μας συναρπάζει, να ξεχωρίζει και να κατακτά την αγάπη και τον σεβασμό του κοινού!
Με όχημα τη ζωντανή μουσική επί σκηνής, ο Μάξιμος Μουμούρης αποπειράται να καταγράψει την διαδρομή του Ενός μέσα στην καθημερινότητα, την σχέση του με τον καθρέφτη, το είδωλό του και τη συνείδησή του, όπως και οι συναντήσεις με τους Άλλους και την αφύπνισή του μέσα από αυτούς. Όλα αυτά μέσα από την παράσταση LLAWFALL .
Ποιο ήταν το έναυσμα που σε ώθησε να γράψεις και να σκηνοθετήσεις το έργο ‘’ LLAWFALL’’;
Αρχικά μου άρεσαν και μου αρέσουν πολύ οι Pink Floyd, γιατί πηγάζει μία δραματικότητα μέσα από την μουσική τους. Μπορούν δηλαδή να δημιουργηθούν ιστορίες από την μουσική τους. Αλλά κι όχι μόνο οι Floyd. O ωμός κυνισμός των στίχων του Roger Waters, η ζωτική αμφιβολία του Edgar Moren, η μοναχική πορεία του εν δυνάμει αυτόχειρα «λύκου της στέπας» του Herman Esse και τέλος, η υπαρξιακή φιλοσοφία του Osho που καταρρίπτει το Εγώ, φτιάχνουν την αντιφατικότητα της μοναχική πορείας ενός ανθρώπου. Μου αρέσουν τέτοιου είδους παραστάσεις που υπάρχει μέσα και η μουσική κι ουσιαστικά ήθελα να δημιουργήσω ένα πρόσωπο που βιώνει κάποιες καταστάσεις και μέσω της μουσικής, τις αποβάλλει, νιώθοντας καλύτερα την ύπαρξή του.
Τι είναι αυτό που ουσιαστικά θα δει το κοινό μέσω αυτής της παράστασης;
Πρόκειται για μία μουσική performance κι όχι θέατρο, όπως το έχουμε στο μυαλό μας, συμπράττοντας με την Underground Youth Orchestra υπό τη διεύθυνση του Κώστα Ηλιάδη. Μέσω της παράστασης και ειδικά στο πρώτο μέρος, περιγράφεται η διαδρομή του ήρωα, τον οποίο ερμηνεύει ο Άκης Σακελλαρίου, μέσα στην καθημερινότητα, την σχέση του με τον καθρέφτη, το είδωλό του και τη συνείδησή του, όπως και οι συναντήσεις με τους Άλλους και την αφύπνισή του μέσα από αυτούς. Στο δεύτερο μέρος μπαίνει και η μουσική όπου δίνει μία άλλη αίσθηση, καταρρίπτοντας έναν κόσμο γεμάτο από κανόνες, όπως προδίδει και ο αναγραμματισμός του τίτλου της παράστασης.
Ποιες είναι οι σκέψεις ή οι προβληματισμοί που τυχόν δημιουργήθηκαν σε εσένα, δημιουργώντας αυτή την παράσταση;
Ουσιαστικά όλο το έργο ξεκίνησε από έναν δικό μου προβληματισμό σχετικά με την ύπαρξη. Οι σκέψεις μου, μέσα από τις πρόβες και μαζί με τον Άκη, πήραν πολύ γρήγορα μορφή. Ο ήρωας μας είναι ένας αυτόχειρας, ο οποίος πρέπει να ζήσει, όσο πιο συνειδητά μπορεί. Σημαντικό στοιχείο είναι και οι εκάστοτε πτώσεις στη ζωή μας και το γεγονός ότι αναρωτιόμαστε ‘’γιατί πέφτουμε;’’ Ξεκινώντας όμως από τα πρακτικά της ζωής, θα φτάσεις και στα πιο μεγάλα.
Τι θεωρείς ότι προκύπτει μέσα από την μοναχικότητα ενός ανθρώπου;
Ο καθρέπτης των άλλων είναι ένα μεγάλο στάδιο, αλλά σίγουρα μέσα από την μοναχικότητα μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας. Ένας στίχος των Pink Floyd, λέει ότι από την μία πλευρά, μόνο ενωμένοι μπορούμε να σταθούμε όρθιοι κι από την άλλη, όσο ενωμένοι κι αν είμαστε, στο τέλος, όταν έρθει η ώρα, μόνοι μας θα πέσουμε.
Ποιος θεωρείς ότι είναι ο ρόλος του θεάτρου στην εποχή μας και ποια τα περιθώρια εξέλιξης του;
Το θέατρο, σίγουρα μπορεί να αφυπνίσει κάποια στοιχεία της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Αυτό που οφείλει να κάνει, είναι να κινητοποιήσει τις αισθήσεις του κοινού. Το θέμα είναι ο θεατής να βγαίνει από μία παράσταση, έχοντας πάρει κάτι καινούργιο.
Αυτό που λείπει θεωρώ από το θέατρο σήμερα, είναι το να κάνει το κοινό να νιώσει καινούργια πράγματα, που ως τώρα δεν έχει ίσως αντιληφθεί ή δεν έχουν βγει στο φως.
Τι επάγγελμα θα έκανες, αν δεν ήσουν ηθοποιός;
Το πιο πιθανό είναι να γινόμουν μουσικός, καθώς ασχολούμαι ερασιτεχνικά με την μουσική.
Υπάρχουν ρόλοι τους οποίους θα ήθελες διακαώς να υποδυθείς;
Όχι, ζω κάθε ρόλο που έρχεται και πάντα περιμένω τον επόμενο. Υπάρχουν σίγουρα πρότζεκτ που συζητάμε με συνεργάτες για να συμβούν, αλλά ποτέ κάποιο ρόλο που να επιθυμώ διακαώς. Μπορεί να σκεφτώ κάτι και να υλοποιηθεί για παράδειγμα την επόμενη χρονιά, αλλά ως εκεί.
Κατά πόσο σε επηρεάζουν οι ρόλοι που υποδύεσαι;
Δε με επηρεάζουν, καθώς δεν μένω σε ρόλους. Κυρίως μένω σε κείμενα, τα οποία μπορούν να σε οδηγήσουν σε μέρη που δεν γνωρίζεις. Ένα κείμενο μπορεί να με οδηγήσει στο να αναδειχθεί ή να μην αναδειχθεί κάτι, αντίστοιχα. Ο δρόμος συνεπώς, είναι το ίδιο το κείμενο.
Κείμενο: Μάξιμος Μουμούρης
Σκηνοθεσία/σκηνικά: Μάξιμος Μουμούρης
Ηθοποιοί: Άκης Σακελαρίου/ Μάξιμος Μουμούρης
Επιμέλεια κίνησης: Μαριάνα Καβαλλιεράτου
Μουσικοί: UndergroundYouthOrchestra
Μουσική Διεύθυνση: Κώστας Ηλιαδης
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Παραγωγή: ΙΑΝΟΣ
Διεύθυνση παραγωγής:ΝτένιαΣαφαρή
Επικοινωνία παράστασης: Ευαγγελία Σκρομπόλα
Υπεύθυνη χορηγιών: ΜαριλέναΘεοδωράκου
Με την υποστήριξη του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης
Πληροφορίες
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος, Τ.Κ. 177 78, Τηλ. 210 3418550 & 210 3418579
Ημέρες παραστάσεων: Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή 29 Ιουνίου έως 1η Ιουλίου 2018, στις 21:00, στο Θέατρο του ΙΜΚ.
Διαβάστε ακόμα:
