Βαγγέλης Δουκουτσέλης: ”Φοβάμαι μη μας μείνει συνήθεια και χαιρετιόμαστε μόνο με τις γροθιές και τους αγκώνες”. Ο Βαγγέλης Δουκουτσέλης είναι ένας υπέροχος ηθοποιός, που αγαπήσαμε μέσα από θεατρικές παραστάσεις, αλλά και από τηλεοπτικές σειρές. Αυτόν τον καιρό, μέσα από την πολυαγαπημένη σειρά του Χάρη Ρώμα, ”Καφέ της Χαράς” μας χαρίζει αξέχαστες στιγμές γέλιου.
Μίλησε στο Koita, πριν την έναρξη της δεύτερης καραντίνας, τότε που όλοι πιστεύαμε πως οι θεατρικές παραστάσεις δεν θα ξανακλείσουν και μας αποκάλυψε μια πλευρά του καλλιτεχνικού εαυτού του…
της Τώνιας Ζυγοπούλου
Έχετε τονίσει κατά καιρούς, πως η λέξη που σας χαρακτηρίζει σαν καλλιτέχνη είναι η “δημιουργία”. Τί είναι αυτό που μπορεί να σας κάνει “μη δημιουργικό” και τί σας τροφοδοτεί με έμπνευση και ενέργεια ;
Προσπαθώ να βρίσκω στιγμές μέσα στην καθημερινότητα που να είναι δημιουργικές. Είτε γράφοντας ένα στίχο είτε δουλεύοντας μια μετάφραση. Η συγγραφή ενός θεατρικού έργου απαιτεί μεγαλύτερη αφοσίωση και περισσότερο χρόνο. Υπάρχουν, λοιπόν και μέρες που θέλοντας και μη γίνομαι ‘’μη δημιουργικός’’ λόγω έλλειψης χρόνου. Προσωπικά την έμπνευση την αντλώ από την τέχνη γύρω μου. Όπου και να κοιτάξει βλέπεις τέχνη: από τους περαστικούς στο δρόμο μέχρι ένα γκράφιτι και από το τρέιλερ μιας ταινίας που θα δεις στιγμιαία στο youtube μέχρι ένα τραγούδι.
Εκτός από ηθοποιός είστε και στιχουργός, αλλά και συγγραφέας και μεταφραστής καλλιτεχνικών κειμένων. Μιλήστε μας λίγο για όλες αυτές τις ιδιότητές σας.
Ασχολούμαι και με την συγγραφή, την μετάφραση και την στιχουργική παράλληλα με την υποκριτική. Η συγγραφή μπήκε στη ζωή μου όταν ακόμα ήμουν στην Β’ Γυμνασίου. Ένας δάσκαλος θεάτρου, ο Αποστόλης Συρταριώτης με παρότρυνε να γράψω ένα δικό μου έργο. Του οφείλω πολλά και πιστεύω ότι αν δεν ήταν αυτός δεν θα είχα δοκιμάσει ποτέ να ακουμπήσω την πένα στο χαρτί. Κάπου το 2008 έρχεται και η στιχουργική, αρχικά σαν παιχνίδι. Ένας φίλος, ο Σάκης Γραββάνης είχε την μουσική και προθυμοποιήθηκα να του γράψω κάτι αγγλόφωνο. Έκτοτε συνεργαστήκαμε αρκετές φορές και είμαστε περήφανοι που ένα από τα τραγούδια μας ερμήνευσε η υπέροχη Μπέσσυ Αργυράκη. Η μετάφραση ήρθε εντελώς αναπάντεχα. Σαν μέλος της ελληνορουμάνικης θεατρικής ομάδας των ‘’Σύγχρονων Βαλκανίων’’ (και ίσως της μοναδικής στην Ελλάδα ομάδας που τα μέλη της παρουσιάζουν μία θεατρική παράσταση σε δύο διαφορετικές γλώσσες) μετέφρασα το 2015 το έργο του Ματέι Βισνιέκ ‘’Το όμορφο ταξίδι των αρκούδων πάντα όπως το διηγείται ένας σαξοφωνίστας που είχε ερωμένη στην Φρανκφούρτη’’ που παρουσιάστηκε στο Θέατρο Πρόβα. Η μετάφραση μπορώ να πω ότι συνδυάζει λίγο από όλες τις αγάπες μου: το θέατρο, τη συγγραφή και το διάβασμα.
Ένα μεγάλο κομμάτι της καλλιτεχνικής σας παρακαταθήκης είναι και οι μεταφράσεις θεατρικών έργων. Πώς εκλαμβάνετε την ευθύνη που έχει η σωστή μετάφραση ενός έργου, στην πρόσληψη αλλά και την επιτυχία που θα έχει στο κοινό;
Σαν συγγραφέας και ο ίδιος προσπαθώ τις περισσότερες φορές να είμαι ‘’πιστός’’ στη μετάφραση. Με τα χρόνια διαπιστώνω ότι αυτό είναι αδύνατον. Ναι, μεν έχεις χρέος να κρατήσεις το ύφος του συγγραφέα αλλά και κάποια πράγματα πρέπει να γίνονται κατανοητά στο ελληνικό κοινό. Ευτυχώς η Ελλάδα και η Ρουμανία (τα ρουμάνικα είναι η γλώσσα από την οποία μεταφράζω) είναι ‘’αδελφές’’ χώρες και υπάρχουν κάποιες εκφράσεις και παροιμίες που είναι κοινές.
Στην έως τώρα πορεία σου στον καλλιτεχνικό χώρο, υπήρξαν στιγμές απογοήτευσης ικανές να σε κάνουν να θες να αλλάξεις επαγγελματική σταδιοδρομία; Σου ήρθαν εύκολα τα πράγματα βγαίνοντας από τη σχολή;
Στιγμές απογοήτευσης ναι (περισσότερο από την συμπεριφορά κάποιων συναδέλφων) αλλά όχι ικανές να με κάνουν να αποσυρθώ. Ξεκίνησα να παίζω σε θεατρικές παραστάσεις όταν ακόμα ήμουν στο Γ’ έτος της σχολής. Έπαιζα στο έργο της δασκάλας μου, Μαίης Σεβαστοπούλου την ‘’Επιστροφή της Μαντάμ Ανιές’’ που παιζόταν κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Cabaret Voltaire και τα Σαββατοκύριακο παρουσιάζουμε στο θέατρο της σχολής ένα δικό μου έργο, το ‘’Μερικοί τον προτιμούν νεκρό’’ σε σκηνοθεσία της Ζωζώς Ζάρπα. Από εκεί πιστεύω ξεκίνησε η καλή μου πορεία μέχρι σήμερα όπου ο Χάρης Ρώμας δίδασκε στη σχολή, είδε τη δουλειά μας και την επόμενη χρονιά με μου πρότεινε να παίξω στον ‘’Αυτοκράτορα της Σοκολάτας’’ που έγραψε και σκηνοθέτησε για το Θέατρο Ρεξ.
Διανύουμε μια εποχή με αναμφισβήτητα πολύ μεγάλες αλλαγές, σε κοινωνικό, οικονομικό αλλά και πολιτιστικό επίπεδο. Αυτή η αβεβαιότητα έχει πιθανόν επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο εξετάζεις τις προτάσεις που σου γίνονται;
Προς το παρόν η επαγγελματική μου ενασχόληση έχει να κάνει με πρότζεκτ που είτε άρχισαν πριν την καραντίνα (‘’Το Καφέ της Χαράς’’) είτε προγραμματίζονταν να γίνουν τον Οκτώβριο (‘’Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός’’). Χαίρομαι που οι περισσότεροι άνθρωποι του χώρου αντιμετωπίζουν αυτό που συμβαίνει χωρίς να το βάζουν κάτω και συνεχίζουν ακάθεκτοι.
Ποιά θεωρείτε πως είναι η μεγαλύτερη καταξίωση για έναν ηθοποιό;
Η αγάπη του κόσμου.
Μιλήστε μας για τις συνεργασίες σας αυτήν την περίοδο
Θεατρικά βρίσκομαι στο θέατρο Αλάμπρα, στην παράσταση ‘’Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός’’ των Τσιφόρου-Βασιλειάδη σε διασκευή και σκηνοθεσία του Χάρη Ρώμα. Τηλεοπτικά συμμετέχω στη σειρά ‘’Το Καφέ της Χαράς’’ που προβάλλεται από τη συχνότητα του ΑΝΤ1 και σε λίγο καιρό θα ξεκινήσουμε γυρίσματα για τον 5ο κύκλο. Σαν μεταφραστής έχω τη χαρά να υπογράφω τη μετάφραση τριών μονόπρακτων (‘’Καύσωνας’’ του Ίον Λούκα Καρατζιάλε, ‘’Ντελίριο για δύο’’ του Ευγένιου Ιονέσκο και ‘’Τσέπη γεμάτη ψωμί’’ του Ματέι Βισνιέκ) που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μία παράσταση στο Αγγέλων Βήμα με τίτλο ‘’Στον Δούναβη και στον Σηκουάνα’ σε σκηνοθεσία της Μόνικας Σαβουλέσκου Βουδούρη. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό και η παράσταση θα παίζεται στη ρουμάνικη (21, 22/10) και στην ελληνική γλώσσα κάθε Τετάρτη και Πέμπτη από 28/10- 18/11
Πώς αξιολογείτε τις ανθρώπινες σχέσεις όπως έχουν εξελιχθεί λόγω της υγειονομικής κρίσης;
Κρίσιμες… Φοβάμαι μη μας μείνει συνήθεια και πλέον χαιρετιόμαστε μόνο με τις γροθιές και τους αγκώνες.
Καφέ της Χαράς! Τι συναισθήματα βγάζετε στο άκουσμα και τι στα γυρίσματα!
Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν έμαθα για αυτήν την σειρά το 2003. Καλοκαίρι στη Σκιάθο, πολλές ώρες δουλειά σε ξενοδοχείο. Έχω αγοράσει μόλις ένα περιοδικό και πέφτω πάνω στον Χάρη Ρώμα και την Ρένια Λουιζίδου να πίνουν το καφεδάκι τους. Θαυμαστής των προηγούμενων σειρών των Ρώμα- Χατζησοφιά περίμενα με ανυπομονησία να τελειώσει η καλοκαιρινή σεζόν για να απολαύσω το ‘’Καφέ της Χαράς’’. Στα γυρίσματα ζω ένα ευχάριστο κλίμα όπου όλοι αγαπάνε αυτό που κάνουνε, είναι θετικοί και χαρούμενοι και άκρως εξυπηρετικοί. Το να παίζεις με ανθρώπους που θαυμάζεις σε κάνει να θέλεις να είσαι πολύ καλός.
Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός, μια παράσταση που αν παν καλά τα πράγματα λόγω κορωνοιού, αναμένεται να σκίσει. Θα μας πείτε λίγα λόγια;
Μου κάνει εντύπωση πως αυτό το υπέροχο έργο έμεινε εκτός σκηνής τόσα χρόνια. Ένα χρόνο πριν γίνει κινηματογραφική ταινία παιζόταν στο θέατρο από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές. Έκτοτε ποτέ. Και έρχεται ο Χάρης Ρώμας και του κάνει μια γενναία διασκευή, αλλάζοντας τους χαρακτήρες αλλά όχι τις καταστάσεις. Είμαι σίγουρος ότι ο κόσμος θα διασκεδάσει και θα ξεχαστεί.
Χάρης Ρώμας! Να κλείσουμε την συνέντευξη με τον αγαπημένο μας Χάρη και την περιγραφή σας στο πως επηρεάστηκε η καλλιτεχνική σας πορεία από το σπουδαίο αυτό πρόσωπο.
Έχω δουλέψει σε αρκετές δουλειές του Χάρη Ρώμα και νιώθω πολύ τυχερός γιατί κάθε φορά μαθαίνω και κάτι καινούριο. Αυτό που κρατάω είναι ότι χωρίς δουλειά, σκληρή δουλειά και κόπο δεν γίνεται τίποτα. Είναι κάτι που όλοι το ξέρουμε αλλά καλό είναι να το λέμε και να το επαναλαμβάνουμε γιατί πολύ εύκολα ξεχνάμε οι άνθρωποι και απελπιζόμαστε.
Διαβάστε ακόμη:
Λίντα Άλμα: «ΑΓΑΠΗ μου πως θα μπορέσω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου, χωρίς εσένα»
Όταν ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ αποχαιρέτησε την Αλίκη Βουγιουκλάκη [Aφιέρωμα & Video]
Τζένη Καρέζη: Η αξέχαστη σταρ μέσα απο φωτογραφίες και δικά της λόγια
Ο κορυφαίος των κορυφαίων Μάνος Κατράκης
Ξεχασμένες ελληνικές ταινίες που χρήζουν επανεκτίμησης
Ακολουθείστε το Koitamagazine.gr στο Google news και μάθετε πρώτοι όλα τα καλλιτεχνικά νέα!
