Αρχική ΘΕΑΜΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ Αλέξης Βιδαλάκης: “Η σειρά με έσωσε κυριολεκτικά”

Αλέξης Βιδαλάκης: “Η σειρά με έσωσε κυριολεκτικά”

Από

07/05/2021

Αλέξης Βιδαλάκης: “Η σειρά με έσωσε κυριολεκτικά”. Η πορεία του στο σανίδι μετράει μέχρι στιγμής επιτυχημένες στιγμές ενώ το τηλεοπτικό του ντεμπούτο έμελλε να είναι στα χακί, έχοντας στο πλευρό του σπουδαίους ανθρώπους του θεάματος με μια μεγάλη πορεία στα πράγματα.

Ο αγαπημένος Αλέξης Βιδαλάκης μιλάει στο Koitamagazine.gr για την πρώτη του εμφάνιση στο γυαλί, στο “Παρουσιάστε” , τον ιδιαίτερο ρόλο του Δαλέκα αλλά και για την μοναδική εμπειρία που βιώνει στα γυρίσματα της σειράς, δίπλα σε κορυφαία ονόματα της υποκριτικής όπως ο Γιάννης Μπέζος, ο Μανώλης Μαυροματάκης, η Ελένη Ουζουνίδου αλλά και η Βαλέρια Κουρούπη. Ακόμη ο ταλαντούχος ηθοποιός αναφέρεται στη κατάλληλη χρονική στιγμή που ήρθε η σειρά στην ζωή του και πώς του άλλαξε τα δεδομένα εν μέσω μιας δύσκολης καραντίνας, στην αποχή του όλους αυτούς τους μήνες από την σκηνή αλλά και στα φαινόμενα βίας και απρεπής συμπεριφοράς που ήρθαν στο φως της επιφάνειας και αφορούν το θεατρικό πεδίο. Τέλος αποκαλύπτει τα πράγματα που του έχουν λείψει πιο πολύ αυτή την περίοδο ενώ μοιράζεται μαζί μας το στοιχείο εκείνο που θα ήθελε να διαχειρίζεται καλύτερα στο μέλλον.

Την φετινή τηλεοπτική σεζόν ο κόσμος σε απολαμβάνει στο Παρουσιάστε, στον Ant1. Ποια είναι τα συναισθήματα σου για το φετινό τηλεοπτικό ταξίδι και για την επιτυχία της σειράς?

Μέσα σε όλον αυτόν το χαμό, το να δουλεύει κανείς είναι από μόνο του ευτυχία. Τουλάχιστον όσον αφορά το δικό μας επάγγελμα. Η συγκυρία να έχω την πρώτη μου εμπειρία στην τηλεόραση, την συγκεκριμένη περίοδο, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Είμαι πολύ χαρούμενος για την ευκαιρία αυτή αλλά και για την συνεργασία μου με εξαιρετικούς συναδέλφους. Κάνουμε ό,τι μπορούμε δεδομένων των συνθηκών και εμείς και οι συνεργάτες πίσω από τις κάμερες. Αν ο κόσμος περνάει ευχάριστα την ώρα του μαζί μας, τότε σίγουρα το στόχο μας τον έχουμε πετύχει.

Μίλησε μας λίγο για τον ρόλο σου . Τι έχεις αγαπήσει πιο πολύ σε αυτό το ρόλο και τι σχόλια έχεις λάβει μέχρι στιγμής από το κόσμο?

Είναι το συμπλεγματικό παιδί της διπλανής πόρτας. Εμμονικός, μεγαλομανής, εγωκεντρικός, οξύθυμος, αφελής, αδικημένος. Αγανακτισμένος. Ο φαρσαλινός σεφ της καρδιάς μας, με τεράστια πίστη στο ταλέντο του. Δαλέκας, όνομα και πράμα. Πώς να μην τον αγαπήσεις… (εγώ προσωπικά τρελαίνομαι που τα βράδια βλέπει στον ύπνο του ότι είναι ο νέος κριτής του master chef. Έχει στόχους το παιδί, δεν αστειεύεται)

Η σειρά από την αρχή της σεζόν έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές από το κοινό με τον στρατό να αποτελεί πάντα ένα διαχρονικό και δημοφιλές θέμα προς συζήτηση στο ανδρικό κοινό. Πώς αισθάνεσαι που ζεις ξανά την περίοδο του χακί και όλα τα παρελκόμενα αυτής της περιόδου ? Τι θυμάσαι από την δική σου στρατιωτική θητεία?

Θα προτιμούσα η θητεία μου, και γενικώς ο στρατός, να ήταν σαν το στρατόπεδο του Χάνη…και να έπρεπε να διευκρινίζω κάθε φορά ότι οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική…και να ήταν ψέματα.

Μπερδεμένη φ(ρ)άση, δύσκολη ε; Καλώς ήρθες στον ελληνικό στρατό.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΟΥ! ΓΙΑΤΙ ΑΡΓΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ!;

Στη σειρά συνεργάζεσαι με μια σπουδαία ομάδα αξιόλογων ατόμων του χώρου όπως είναι ο Γιάννης Μπέζος, ο Μανώλης Μαυροματάκης, η Ελένη Ουζουνίδου και η Βαλέρια Κουρούπη. Πώς νιώθεις για αυτή την τηλεοπτική συνύπαρξη? Υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες συμβουλές ή παρατηρήσεις που σε συντροφεύουν μέχρι και σήμερα σε κάθε σου βήμα?

Είναι εξαιρετικοί όλοι τους. Είναι μεγάλη η χαρά να δουλεύεις με έμπειρους συνεργάτες που δε κρίνουν και δε σε πατρονάρουν. Θα έλεγα ότι είναι πιο πολύ η αίσθηση της παρουσίας τους που μας βοηθάει και όχι τόσο κάποια συμβουλή. Υπάρχει αγάπη, φροντίδα και εμπιστοσύνη. Και πολλές ιστορίες και εμπειρίες που μοιράζονται μαζί μας. Μη ξεχνάς ότι είναι για μένα η πρώτη φορά στην τηλεόραση οπότε το γύρισμα είναι μεγάλη εμπειρία από μόνο του. Και δεν είναι μόνο για μένα πρώτη φορά. Είμαστε πολλά νέα παιδιά στη σειρά και είναι και αυτά υπέροχοι συνεργάτες.

Η μυθοπλασία τα τελευταία δύο χρόνια δείχνει σημάδια ανάκαμψης με το κοινό να χαρίζει γενναιόδωρα ποσοστά τηλεθέασης στις νέες σειρές ενώ για την επόμενη σεζόν ήδη έχουν ανακοινωθεί σημαντικές επιστροφές ανθρώπων στο γυαλί όπως ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, η Λυδία Κονιόρδου αλλά και ο Γιώργος Καπουτζίδης. Πώς νιώθεις για αυτή την ενίσχυση στο γυαλί? Μέσα στα πολύωρα γυρίσματα της σειράς, καταφέρνεις να παρακολουθήσεις το υπόλοιπο πρόγραμμα της τηλεόρασης και τις νέες σειρές και αν ναι έχεις ξεχωρίσει κάτι ως τηλεθεατής?

Δεν έχω τηλεόραση σπίτι χρόνια τώρα οπότε παρακολουθώ ό,τι μου αρέσει μέσω διαδικτύου. Έχω σειρές που ξεχωρίζω αλλά η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να ισορροπήσει λίγο η ζυγαριά μεταξύ ριάλιτι και μυθοπλασίας… ένα ριάλιτι δεν αφήνει τίποτα πίσω του, εκτός ίσως από κάποια πρόσωπα στην επικαιρότητα. Τελειώνει και ξεχνιέται. Μια καλή σειρά μπορείς να την δεις και να την ξαναδείς. Θα προτιμούσα να επένδυαν εκεί. Είναι πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι ξεκινούν καινούρια πράγματα, είναι και οι τρεις ηθοποιοί που αναφέρεις πολύ αγαπητά πρόσωπα και ο κόσμος θέλει να τους ξαναδεί στην οθόνη. Εύχομαι καλή επιτυχία.

Η πανδημία εδώ και ένα χρόνο έχει φέρει ριζικές αλλαγές στη καθημερινότητα μας με τους περιορισμούς να παραμένουν στη ζωή μας και την οικονομική κρίση να έχει ισοπεδώσει όλους τους τομείς. Πώς βιώνεις τόσους μήνες όλη αυτή την κατάσταση? Σε τι επίπεδα κυμάνθηκε η ψυχολογία σου?

Η πρώτη καραντίνα ήταν πολύ δύσκολη. Ήμουν χωρίς δουλειά και κλεισμένος σπίτι . Ζορίστηκα. Η σειρά με έσωσε κυριολεκτικά. Είχα ένα λόγο να σηκωθώ το πρωί. Το να εργάζεσαι δεν είναι πάντα δεδομένο ειδικά στο χώρο μας. Κάνουμε κάτι που αγαπάμε πολύ ενώ υπάρχουν μεγάλα ποσοστά ανεργίας και με την κρίση και την πανδημία καταλαβαίνεις τι γίνεται… Τώρα που τελειώνει η σειρά όλο το άγχος επανέρχεται αλλά σκέφτομαι θετικά… για όλους και για όλα…

Το γεγονός ότι μέσα σε αυτή την περίοδο βρέθηκες σε ρυθμό τηλεοπτικών γυρισμάτων και είχες την ευκαιρία να συναναστραφείς καθημερινά με αρκετό κόσμο, ήταν κάτι που σου άλλαξε την ψυχολογία και σε έκανε να ξεφύγεις από την δύσκολη φάση της πανδημίας;

Εντελώς. Μου έδωσε χαρά και ελπίδα.

Τα θέατρα παραμένουν κλειστά μέχρι και σήμερα ενώ είναι αβέβαιο το πότε θα πραγματοποιηθεί η επαναλειτουργία τους. Πώς ήταν αυτή η αποχή από το θεατρικό σανίδι και από την επαφή που είχες με το κόσμο? Τι σου έλειψε περισσότερο από την μαγεία του θεάτρου?

Μου λείπει η θεατρική εμπειρία στο σύνολο, νομίζω σε όλους τους καλλιτέχνες λείπει. Το θέατρο για εμάς είναι τρομερή άσκηση και το έχουμε μεγάλη ανάγκη. Κυρίως το νοιώθω στο σώμα μου γιατί είναι σε λήθαργο και αυτό φυσικά επηρεάζει και την ψυχολογία μου. Αλλά είπαμε, στη δουλειά μας τίποτα δεν είναι δεδομένο… οπότε η αποχή από το θέατρο είναι μέσα στο παιχνίδι. Η πανδημία βέβαια μας έχει αποκλείσει εντελώς, και αυτό θα έχει επιπτώσεις σε πολλούς από εμάς, επαγγελματικά αλλά προσπαθώ να μην σκέφτομαι αρνητικά και ελπίζω σε ένα νέο ξεκίνημα ποιο καθαρό και πιο παραγωγικό.

Τους τελευταίους δύο μήνες ο θεατρικός χώρος βρίσκεται στο επίκεντρο της δημοσιότητας έπειτα από τις σημαντικές καταγγελίες συναδέλφων σου για περιστατικά βίας και κακοποιητικής συμπεριφοράς στον εργασιακό χώρο. Πώς ένιωσες στο άκουσμα αυτών των ειδήσεων?

Πρέπει κάποιος κυριολεκτικά να ζει σε μια φούσκα, σε έναν άλλο κόσμο, ώστε να μην έχει υποστεί βία στη ζωή του σε οποιαδήποτε μορφή. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν κατανοούμε όλοι και δεν νιώθουμε πως είναι να σε ωθούν στα όριά σου, να τα σπάνε, να σε υποτιμούν, να σε χειραγωγούν, να σε εκμεταλλεύονται , να να να … Υπάρχουν μνήμες μέσα μας, ίσως θαμμένες βαθιά, αλλά υπάρχουν.

Ας κάνουμε την αναγωγή σε προσωπικό επίπεδο και έχουμε ο καθένα τη δική του απάντηση. Όσον αφορά τα συγκεκριμένα περιστατικά, εμένα η μέχρι τώρα εμπειρία μου δεν με έχει φέρει αντιμέτωπο με τέτοιες συμπεριφορές, οπότε να νοιώσω τι; Να έχω ποιά άποψη επί των συγκεκριμένων γεγονότων; Οι άνθρωποι που έχουν υποστεί βία στον εργασιακό τους χώρο ξέρουν τι νοιώθουν και τι τους έχει συμβεί και εμείς πρέπει να τους δώσουμε χώρο και χρόνο να αποφασίσουν τι και πως θα πράξουν. Έπρεπε ήδη να είχαμε μηχανισμούς προστασίας ώστε να μην βρισκόμασταν αντιμέτωποι με τέτοιες συμπεριφορές. Ότι έχει γίνει έχει γίνει και είναι γεγονός για τους θύτες και τα θύματα , για όλους τους άλλους είναι απλώς ιστορίες. Και δυστυχώς η ιστορία κάνει κύκλους και επαναλαμβάνεται και μπορεί την επόμενη φορά να είσαι εσύ το θύμα ή ο θύτης… Στο χέρι μας είναι να σπάσουμε τον κύκλο ή να τον ενισχύσουμε. Η εμπιστοσύνη προς τους φορείς και προς τους συνεργάτες είναι αυτό που πρέπει να ξανακερδίσουμε. Η αρχή έγινε και είμαι αισιόδοξος για το μέλλον…

Πιστεύεις ότι μετά από αυτές τις αποκαλύψεις, θα υπάρξει μία νέα εποχή για τον καλλιτεχνικό κλάδο και για τις μελλοντικές συνεργασίες που θα λάβουν μέρος σε αυτόν? Θα υπάρξει ένα ξεσκαρτάρισμα τους επόμενους μήνες?

Προσωπικά διαχωρίζω τη δουλειά μας στο καλλιτεχνικό κομμάτι και στο εργασιακό. Στο εργασιακό κομμάτι είμαστε πολύ πίσω. Με το ζόρι έχουμε επάγγελμα. Οπότε όπως καταλαβαίνεις υπάρχει πολύς δρόμος μπροστά μας και πολλά προβλήματα να λύσουμε γιατί πολλά από αυτά που συμβαίνουν είναι απόρροια της εργασιακής συνθήκης που επικρατεί.

Σε καλλιτεχνικό επίπεδο, επειδή είναι πολλοί οι παράγοντες που καθορίζουν τις συνθήκες εργασίας, δεν μπορείς να προαποφασίσεις τι λειτουργεί και τι όχι, τι βοηθάει και τι όχι, τι ταιριάζει και τι όχι ανάμεσα στους εκάστοτε συνεργάτες. Πιστεύω και νιώθω ότι αν υπάρχει εμπιστοσύνη , φροντίδα και αμοιβαία συμφωνία για τον τρόπο που θα δουλέψουν οι άνθρωποι, τότε τα όρια κάθε φορά ορίζονται εκ νέου και η δουλεία είναι παραγωγική, δημιουργική ευχάριστη… γιατί αν υπάρχουν τα παραπάνω μπορείς να φτάσεις σε ακραίες και δύσκολες καταστάσεις χωρίς κανείς να πληγωθεί ή να κακοποιηθεί αλλά αντιθέτως να δημιουργηθούν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Πάντα με όρια και πάντα με σεβασμό όμως.

Το ασφαλές περιβάλλον που δημιουργείται διαχωρίζει την βία (βιασύνη) από τη βία (εξαναγκασμό), το ποιῶ (φτιάχνω) από το κακοποιώ, το εκθέτομαι (και είμαι ασφαλής) από το εκτίθεμαι. Οπότε δεν θεωρώ ότι είναι θέμα ξεσκαρταρίσματος αλλά νέου «συμβολαίου» συνεργασίας, ορίων και μηδενικής ανοχής στη βία. Γιατί η βία δυστυχώς είναι κομμάτι της ανθρώπινης φύσης όμως άλλο αποδέχομαι τη βίαιη φύση μου, άλλο της επιτρέπω να αναδύεται. Άλλο την καταδικάζω και άλλο την επικροτώ. Άλλο τη διαχειρίζομαι και άλλο την ανέχομαι.

Πώς είναι η ζωή του Αλέξη εκτός τηλεοπτικών πλατώ? Πώς περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο εν μέσω πανδημίας και τι θα ήθελες να κάνεις όταν τα μέτρα γύρω μας περιοριστούν και επιστρέψουμε σε ένα πιο ασφαλές περιβάλλον?

Ξεκουράζομαι, βλέπω ταινίες, προσπαθώ να διαβάσω αλλά χωρίς επιτυχία… τέτοια πράγματα. Κυρίως μοναξιά , κλεισούρα, απογοήτευση, κούραση, αγωνία, ενοχή. Δεν αισθάνομαι ότι είναι ελεύθερος χρόνος αλλά χαμένος χρόνος. Αυτό που μου συμβαίνει είναι σαν μια μεγάλη περίοδος πένθους. Αυτό που θέλω, είναι να γίνει ο χαμένος χρόνος και πάλι ελεύθερος χρόνος έτσι ώστε όλα να γυρίσουν στην θέση τους. Προσαρμοζόμαστε γρήγορα στις αλλαγές αλλά είναι προτιμότερο να επιλέγουμε εμείς τις αλλαγές που θέλουμε στη ζωή μας.

Μου έχουν συμβεί και ωραία πράγματα μέσα στην πανδημία δεν παραπονιέμαι αλλά η συνθήκη του περιορισμού επηρεάζει τα πάντα γύρω μου. Η ανθρώπινη επαφή μου έχει λείψει πολύ. Και ένα ταξίδι οπουδήποτε. Και το θέατρο φυσικά πάνω και κάτω από την σκηνή.

Ζούμε σε μια αβέβαιη εποχή η οποία δε χωρά μακροπρόθεσμα σχέδια λόγω της επικινδυνότητας της νόσου. Τι ονειρεύεσαι για προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο ?

Θέλω να μπορώ να διαχειρίζομαι καλύτερα τη μοναξιά. Ήταν κάτι που ήρθα αντιμέτωπος μέσα στην πανδημία. Και σε επαγγελματικό επίπεδο θα ήθελα να έρθουν καινούρια πράγματα και να μπορέσω να ανεβώ στη σκηνή σύντομα.

Το Παρουσιάστε ολοκληρώνει στο τέλος της σεζόν τον κύκλο του .Υπάρχουν συζητήσεις ή ζυμώσεις για τους επόμενους μήνες σε τηλεοπτικό ή θεατρικό επίπεδο που θα ήθελες να γίνουν πραγματικότητα αν τα δεδομένα της πανδημίας το επιτρέψουν?

Προς το παρόν δεν υπάρχει συζήτηση για τίποτα, άλλωστε είναι η πρώτη μου τηλεοπτική δουλειά οπότε τώρα περιμένω να δω αν θα προκύψει κάτι καινούριο … Θεατρικά είναι δύσκολα τα πράγματα, ας ανοίξουν πρώτα και βλέπουμε. Προς το παρόν προσπαθώ να απολαμβάνω τις τελευταίες μέρες των γυρισμάτων. Είμαι ευγνώμων και πολύ χαρούμενος για την εμπειρία και συνεργασία και θα μου λείψει πολύ το «Παρουσιάστε».

Ευχαριστώ πολύ…