Γιώργος Ζυγούρης: “Στο επάγγελμα του ηθοποιού ένα από τα πιο σημαντικά εργαλεία είναι η πειθαρχία”. Μια φρέσκια παρουσία στον καλλιτεχνικό χώρο με γερές σπουδές στο αντικείμενο της δουλειάς και αξιοζήλευτες συνεργασίες στο θεατρικό σανίδι. Η φετινή του συμμετοχή στο Παρουσιάστε, στον Ant1 τον έφερε αντιμέτωπο με μια νέα βάση δεδομένων από την οποία σίγουρα βγήκε γεμάτος νέες εμπειρίες και ξεχωριστές στιγμές που θα τον ακολουθούν σε κάθε του καλλιτεχνικό βήμα.
Ο Γιώργος Ζυγούρης μιλάει στο Koitamagazine.gr για το απολαυστικό ταξίδι στη στρατιωτική βάση του Παρουσιάστε, την πολύτιμη συνεργασία με τον Γιάννη Μπέζο αλλά και την αφετηρία του στο θεατρικό χώρο με την είσοδο του στη σχολή υποκριτικής του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Πάτρας. Ακόμη ο ταλαντούχος ηθοποιός αναφέρεται στο αβέβαιο κλίμα που έχει δημιουργηθεί τον τελευταίο χρόνο στο καλλιτεχνικό πεδίο εν μέσω πανδημίας, στα περιστατικά βίας που ήλθαν στο φως της επιφάνειας τους τελευταίους μήνες αλλά και στη ζωή μακριά από τις επαγγελματικές δραστηριότητες.
Το βιογραφικό σου αφού παρέμεινε στα αρχεία των υπευθύνων της εταιρείας παραγωγής μετά από ένα δοκιμαστικό για τις Άγριες Μέλισσες, σε οδήγησε ντυμένο στα χακί στην φιλόξενη αγκαλιά του Παρουσιάστε, στον Ant1. Πώς ένιωσες για αυτό το νέο βήμα στο γυαλί; Τι έχεις αποκομίσει από το μέχρι τώρα τηλεοπτικό ταξίδι;
Ήταν μια εμπειρία που ήθελα πολύ να την ζήσω, αφού ουσιαστική εκπαίδευση για την υποκριτική στην τηλεόραση ή το σινεμά στην Ελλάδα δεν υπάρχει και η όποια γνώση έρχεται μόνο μέσα από την τριβή. Παρότι σύντομο, αυτό το ταξίδι ήταν απολαυστικό. Σίγουρα θα ήθελα να δουλέψω ξανά σε κάτι παρόμοιο. Είναι τελείως διαφορετικό από το θέατρο και θέλει χρόνο η αφομοίωση αυτών των εμπειριών.
Στη σειρά υποδύεσαι τον γιατρό Έκτορα Παπανίδη. Τι ξεχωρίζεις στον συγκεκριμένο ρόλο; Εντοπίζεις κοινά στοιχεία ανάμεσα στον Γιώργο και στον Έκτορα;
Προφανώς και υπάρχουν κοινά στοιχεία ανάμεσα στα δύο αυτά πρόσωπα. Κάποια χαρακτηριστικά του Έκτορα, του δήθεν λόγιου γιατρού, έπρεπε να τα ανακαλύψω μέσα μου και μου άρεσε που τα βρήκα και έτσι σαν αντάλλαγμα του φόρεσα κι εγώ κάποια δικά μου, έτσι, για να μάθει.
Στο γυαλί συνεργάζεσαι με μια πλειάδα ταλαντούχων ατόμων της νέας γενιάς και καταξιωμένων πρωταγωνιστών του χώρου με μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό τους με πρωτεργάτη τον σπουδαίο Γιάννη Μπέζο. Πώς νιώθεις για αυτή την τηλεοπτική συνύπαρξη? Κρατάς κάποιες συγκεκριμένες συμβουλές ή παρατηρήσεις από τους ίδιους οι οποίες σε συντροφεύουν μέχρι και σήμερα;
Νιώθω πολύ ευγνώμων για αυτήν την ευκαιρία που μου δόθηκε. Επίσης νιώθω ευγνώμων και για τους συναδέλφους μου καθώς είναι όλοι τους ένας-ένας μοναδικοί και υπέροχοι. Έγινε πολύ καλή δουλειά στο casting από τον Μιχάλη Βογιατζάκη, τον σκηνοθέτη μας, και τον κύριο Μπέζο.
Ο κύριος Μπέζος είναι για όλους μας μια βιβλιοθήκη γνώσεων και εμπειριών που τις μοιράζεται μαζί μας με την πρώτη ευκαιρία. Θα ήθελα να μην κρατήσω κάτι συγκεκριμένο απ’ όσα έχει πει αλλά θα ήθελα να φτάσω στην ηλικία του και την εμπειρία του και να έχω την ίδια ενέργεια και χαρά κάνοντας αυτήν την δουλειά.
Πραγματοποίησες τηλεοπτικά γυρίσματα εν μέσω πανδημίας με μια επιπλέον προσοχή , τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας ενάντια στον ιό, σε ένα αυστηρά αποστειρωμένο περιβάλλον. Πώς ήταν για σένα αυτή η νέα εποχή στον εργασιακό χώρο και πόσο σε επηρέασε ως επαγγελματία;
Θεωρώ πως στο επάγγελμα του ηθοποιού, όπως και σε πολλά άλλα, ένα από τα πιο σημαντικά εργαλεία είναι η πειθαρχία. Το να τηρώ τα μέτρα εν μέσω “καραντίνας” προτίμησα να το δω σαν παιχνίδι πειθαρχίας. Κατά τα άλλα, κάθε εμπόδιο για καλό αλλά και όλα τα πράγματα πρέπει να έχουν και ένα τέλος.
Τα τελευταία δύο χρόνια η μυθοπλασία δείχνει να έχει έρθει αρκετά ανανεωμένη στους δέκτες μας με όλο και περισσότερα ιδιωτικά κανάλια να στηρίζουν νέες σειρές ενώ φέτος η δημόσια τηλεόραση έκανε ένα μεγάλο άλμα σε αυτό το κομμάτι. Πώς είδες εσύ τα πράγματα στο φετινό τηλεοπτικό πεδίο; Στον ελεύθερο σου χρόνο ξεχωρισες κάποια σειρά η οποία σου κέντρισε το ενδιαφέρον ως τηλεθεατής;
Δεν παρακολουθώ τόσο πολύ τηλεόραση. Ο πλάτανος μου είχε κάνει καλή εντύπωση και πιο συγκεκριμένα ο φίλος μου ο Μιχάλης Μιχαλακίδης. Λυπάμαι κατά μια έννοια που ανεβαίνει πολύ και το ριάλιτι γιατί υπάρχουν τόσοι νέοι συνάδελφοι που θα ήθελαν να εργαστούν και αντ’ αυτού παίρνουν την θέση τους κάποια εύπεπτα θεάματα.
Η είσοδος σου στη σχολή υποκριτικής του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Πάτρας υπό την διεύθυνση του Θοδωρή Αμπαζή , ήταν το εναρκτήριο βήμα σου στην υποκριτική τέχνη. Πώς ήταν αυτό το ξεκίνημα για σένα; Τι έχει αλλάξει στον Γιώργο από τότε μέχρι και σήμερα;
Ευτυχής συγκυρία να ιδρυθεί σχολή υποκριτικής στην Πάτρα τον καιρό που σπούδαζα στο τμήμα Χημικών Μηχανικών και ακόμα πιο ευτυχής να έχει τόσους καλούς καθηγητές που με διαμόρφωσαν σαν ηθοποιό.
Στην αρχή, πήγα χωρίς να ξέρω αν θα ήθελα να δουλέψω σαν ηθοποιός. Στην συνέχεια όμως κατάλαβα ότι αυτό το επάγγελμα είχε μέσα του μια μαθηματική σκέψη, ένα σύνολο κανόνων που όμως αυτά εφαρμόζονται μέσα από το πρίσμα της προσωπικότητας του ηθοποιού. Για μένα, αυτό αυτός ο περιορισμός είχε μια παράδοξη ελευθερία που με γοήτευσε. Από τότε μπορώ να πω ότι έχω ωριμάσει αρκετά. Δεν ξέρω πόσα άλλα έχουν αλλάξει γιατί δεν έχει περάσει και πολύς καιρός. Ελπίζω να έχω την απάντηση σε αυτό, χρόνια αργότερα.
Στο ενεργητικό σου μέχρι και σήμερα μετράς σημαντικές θεατρικές διαδρομές δίπλα σε σπουδαίους ανθρώπους του ελληνικού θεάτρου όπως είναι η Κατερίνα Ευαγγελάτου , ο Γιώργος Γάλλος, ο Νίκος Ψαρράς και ο Γιάννης Φέρτης. Τι κρατάς από την τριβή σου με αυτούς τους ανθρώπους;
Κοιτάξτε, αυτά τα ονόματα μπορεί να ακούγονται πολύ πιασάρικα δίπλα στο δικό μου αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη. Είμαι ένας νέος ηθοποιός που είχε την τύχη να δουλέψει με κάποια μεγάλα ονόματα. Εγώ νιώθω χαρά που συνάντησα αυτούς τους ανθρώπους και τους εκτιμώ πολύ, τον καθέναν τους για διαφορετικό λόγο. Τους συγκεκριμένους και όλους τους υπόλοιπους. Νιώθω χαρά που μπορώ να μπόρεσα να βάλω και εγώ το λιθαράκι σε ένα συλλογικό δημιούργημα μαζί με άλλους συναδέλφους.
Η πανδημία εδώ και ένα χρόνο έχει φέρει ριζικές αλλαγές στη καθημερινότητα μας με τους περιορισμούς να παραμένουν στη ζωή μας και την οικονομική κρίση να έχει ισοπεδώσει όλους τους τομείς . Πώς βιώνεις τόσους μήνες όλη αυτή την κατάσταση; Σε τι επίπεδα κυμάνθηκε η ψυχολογία σου;
Φαντάζομαι όπως και των υπολοίπων. Ο καθένας κουβαλάει τον δικό του σταυρό, σε ένα αβέβαιο εργασιακό μέλλον και με τις συνήθειες όλων μας να αλλάζουν πολύ γρήγορα.
Ο καλλιτεχνικός κλάδος εδώ και ένα χρόνο πέρα από την ανασφάλεια που έχει από την φύση του, αντιμετωπίζει και μία επιπλέον οικονομική καταστροφή μετά την επέλαση του ιού με όλους τους καλλιτεχνικούς χώρους (θέατρα, κινηματογράφοι, συναυλιακοί χώροι) να παραμένουν κλειστοί μέχρι και σήμερα χωρίς να έχει γίνει γνωστό το πότε θα πραγματοποιηθεί η επαναλειτουργία τους και υπό ποιες συνθήκες. Πώς βιώνεις αυτό το πλήγμα που έχει υποστεί ο πολιτισμός και τι σου έχει λείψει από την θεατρική σκηνή;
Είναι τρομερό ότι πολλοί συνάδελφοι μου, κάνουμε πρόβες χωρίς να ξέρουμε εάν θα γίνει η παράσταση, με τι αμοιβές, σε ποιον χώρο, πότε. Απλώς ελπίζοντας να γίνει κάποια στιγμή, με ένα ευγενικό πείσμα. Το θεωρώ αξιοθαύμαστο και αξιοζήλευτο.
Οι καλλιτέχνες θέλουμε να μιλήσουμε μέσα από την δουλειά μας και όταν αυτό γίνεται σε πείσμα όλων των δυσκολιών είναι συγκινητικό και προσωπικά μου δίνει δύναμη να ελπίζω ότι μπορεί να γεννηθεί κάτι ωραίο μέσα από έναν δυσοίωνο περιβάλλον.
Τους τελευταίους τρεις μήνες ο θεατρικός χώρος βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας έπειτα από τις σημαντικές καταγγελίες συναδέλφων σου για περιστατικά βίας και κακοποιητικής συμπεριφοράς στον εργασιακό χώρο. Πώς ένιωσες στο άκουσμα αυτών των ειδήσεων και στη δυναμική που απέκτησε το ελληνικό #metoo;
Δεν πιστεύω ότι είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στον χώρο του θεάτρου. Θεωρώ ότι είναι ίδιον των δομών εξουσίας. Ίσως να συμβαίνει σε μεγαλύτερο βαθμό σε αυτό το επάγγελμα λόγω του ναρκισσισμού που το συντροφεύει. Αλλά είναι καλό που ξεκίνησε από τον χώρο του “θεάματος” ( με πρωτεργάτη την Σοφία Μπεκατώρου στον Αθλητισμό) γιατί ίσως έτσι να γίνει γνωστό σε όλα τα άλλα επαγγέλματα μέσα από την αναγνωρισιμότητα των θυμάτων και των θυτών. Η καταγγελία τέτοιων περιστατικών λειτουργεί σαν “δεδικασμένο” για μελλοντικά συμβάντα και μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά για παρόμοια συμβάντα. Για αυτόν τον λόγο, πρέπει να πάρει τις διαστάσεις που δικαίως του αναλογεί. Όμως το πρόβλημα δεν θα λυθεί μόνο μέσα από την προβολή του. Χρειάζεται σαν πολίτες να υπερασπιζόμαστε τα θύματα είτε ετεροχρονισμένα είτε αν τύχει να είμαστε παρών σε οποιοδήποτε περιστατικό κατάχρησης εξουσίας.
Πιστεύεις ότι μετά από αυτές τις αποκαλύψεις και το άνοιγμα των θεάτρων, θα ξημερώσει μία νέα εποχή για τον καλλιτεχνικό κλάδο και για τις μελλοντικές συνεργασίες που θα λάβουν μέρος σε αυτόν; Θα υπάρξει ένα ξεσκαρτάρισμα τους επόμενους μήνες και μία πιο ενωτική διάθεση όλων των επαγγελματιών απέναντι σε τέτοια ζητήματα;
Μα δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Δεν γίνεται να επανέλθουν τα πράγματα εκεί που ήταν, επειδή έχουν συμβεί τόσα στο μεσοδιάστημα. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο και πιστεύω θα είναι αλλαγμένα προς το καλύτερο.
Πώς είναι ο Γιώργος ως άνθρωπος εκτός επαγγελματικών υποχρεώσεων, ποια είναι η καθημερινότητα σου και τι απολαμβάνεις να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο; Ποια είναι τα πράγματα που σε κρατούν δημιουργικό την περίοδο την οποία διανύουμε και τι σε αγχώνει ή σε προβληματίζει;
Έχω ένα κουτάβι 7 μηνών, κάνω γυμναστική, μαζί του ή χωρίς αυτόν, παίζω σκάκι και πόκερ και βλέπω ταινίες.
Ζούμε σε μια αβέβαιη εποχή η οποία δε χωρά μακροπρόθεσμα σχέδια λόγω της επικινδυνότητας της νόσου. Κάνεις όνειρα σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο; Πώς φαντάζεσαι την επόμενη μέρα για το επάγγελμα μετά την αδράνεια που υπέστη από τις συνέπειες του ιού;
Νομίζω ότι ούτε πριν έκανα όνειρα. Όχι με την απαισιόδοξη πλευρά αλλά με την έννοια ότι προσπαθώ να αντιμετωπίζω το κάθε τι στην ώρα του. Ευσεβείς πόθοι υπάρχουν αλλά δεν θεωρώ ότι είναι κάτι τόσο συγκεκριμένο, αλλά πιο πολύ επιθυμώ μια διαφορετική στάση ζωής δική μου και των συνανθρώπων μου. Θα ήθελα να μας ενδιαφέρει περισσότερο όταν ακούμε “περίεργες φωνές” από το δίπλα διαμέρισμα, όταν συμβαίνει μια μικρή αδικία δίπλα μας ( πως αλλιώς θα υπερασπιστούμε την μεγάλη), όταν προσφέρουμε την βοήθεια μας σε κάποιον που την έχει ανάγκη, ανεξαρτήτου καταγωγής ή prestige…
Δείτε επίσης:
Λίντα Άλμα: «ΑΓΑΠΗ μου πως θα μπορέσω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου, χωρίς εσένα»
Όταν ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ αποχαιρέτησε την Αλίκη Βουγιουκλάκη [Aφιέρωμα & Video]
Τζένη Καρέζη: Η αξέχαστη σταρ μέσα απο φωτογραφίες και δικά της λόγια
Ο κορυφαίος των κορυφαίων Μάνος Κατράκης
Ξεχασμένες ελληνικές ταινίες που χρήζουν επανεκτίμησης
Έφυγε από τη ζωή η Νινή Τζάνετ – Αδερφή του Αλέκου Τζανετάκου
Ακολουθείστε το Koitamagazine.gr στο Google news και μάθετε πρώτοι όλα τα καλλιτεχνικά νέα!
