Ο Βαγγέλης Ραφαήλ Καλλίτσογλου με αφορμή το φετινό ταξίδι της παράστασης “Το όνειρο του Σκιάχτρου” σε όλη την Ελλάδα, μιλάει στο Koitamagazine.gr
Έπειτα από ενάμιση χρόνο στον οποίο είχε επέλθει όλος ο θεατρικός χώρος σε μια σημαντική αδράνεια επέστρεψες στο σανίδι με την συμμετοχή σου στο Όνειρο του Σκιάχτρου. Τι συναισθήματα έχεις λάβει όλο αυτό το καιρό με αυτό το θεατρικό ταξίδι εν μέσω μιας περίεργης εποχής λόγω της πανδημίας; Πώς είναι να κάνεις αυτό που αγαπάς και να έρχεσαι σε επαφή με το κόσμο μετά από τόσους μήνες;
Όταν ξεκίνησα ξανά να δουλεύω στο θέατρο, ένιωσα ευτυχισμένος γιατί θα ταξίδευα ξανά με τη δουλειά μου και θα έκανα πάλι αυτό που μου αρέσει!
Η περιοδεία μας έχει φτάσει στο πρώτο μισό της και τα συναισθήματα που έχω εισπράξει από τον κόσμο ειναι μόνο θετικα! Ο κόσμος θέλει να δει θέατρο. Λαχταράει να ακούσει live μουσική και περιμένει να τελειώσει όλο αυτό και να γυρίσει όχι στην “κανονικότητα” που είχε. Αλλά σε μια κανονικότητα καινούρια που θα φτιάξει εκ νέου. Αυτό θέλω να πιστεύω.
Η παράσταση από τις προηγούμενες χρονιές της πορείας της έχει λάβει ενθαρρυντικά σχόλια από μικρούς και μεγάλους. Κατά τη γνώμη σου ποιο θεωρείς ότι είναι το στοιχείο το οποίο μένει στους θεατές μετά το τέλος της παράστασης και κάνει το έργο ξεχωριστό ;
Καταρχήν μιλάμε για ένα αριστούργημα συγγραφικά της θεατρικής παιδικής σκηνής. Κατά τη γνώμη μου πάντα, ο κεντρικός πυλώνας του έργου είναι οι άνθρωποι που έχουνε οριστεί από το κοινωνικό σύστημα (οικογένεια, σχολείο, κοινή γνώμη) να κανουν κάτι συγκεκριμένο. Βάση των δυνατοτήτων που τους αναγνωρίζονται, ενώ αυτοί ονειρεύονται να κάνουν κάτι εντελώς διαφορετικό. Ο πρωταγωνιστής του έργου είναι ένα σκιάχτρο που δεν θέλει να φυλάει τα χωράφια παρά να γίνει πουλί και να πετάξει!
Ο σεβασμός του διαφορετικού και η εκπλήρωση των ονείρων, κόντρα στην εκάστοτε παγωμένη κοινωνική κατάσταση ειναι αυτό που κάνει το έργο ξεχωριστό και επίκαιρο. Προσωπικά αυτό θα ήθελα να μείνει στο κοινό.
Σε αυτή τη παραγωγή συνεργάζεσαι επί σκηνής με μια αρκετά δεμένη ομάδα πρωταγωνιστών. Τι έχεις αποκομίσει από αυτή την επαγγελματική συνύπαρξη και από την συνεργασία σας αυτούς τους μήνες;
Το πιο σημαντικό σε ένα θίασο όπως και σε άλλες δουλειές είναι να έχεις καλούς συνεργάτες. Συνεπείς, δουλευταράδες και αν μου επιτρέπεις με καύλα γι αυτό που κάνουν! Και η Ναταλία Δραγούμη, ο Μέμος Μπεγνής, η Χρύσα Κλούβα, ο Γιώργος Αντωνόπουλος και η Δανάη Μιχοπούλου πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις. Και πέρα απ το εργασιακό κομμάτι είμαστε και μια πολύ καλή παρέα! Πολύ σημαντικό σε μια περιοδεία όπου είσαι με τους συνεργάτες σου απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ μαζί. Οπότε αυτό που έχω αποκομίσει ειναι μια υπέροχη συνεργασία!
Εδώ και ενάμιση χρόνο όλοι οι άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου βίωσαν και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να βιώνουν μια σημαντική αδράνεια λόγω των μειωμένων παραγωγών εν μέσω πανδημίας με τα σχέδια των παραγωγών της χειμερινής σεζόν να παραμένουν σε αναμονή λόγω της επικινδυνότητας της νόσου.
Πώς ήταν για σένα όλο αυτό το διάστημα μακριά από τις επαγγελματικές σου υποχρεώσεις έχοντας μπει σε μια επαγγελματική αναμονή; Με ποιο τρόπο γέμιζες την ημέρα σου;
Κοίτα προσωπικά δεν κατάλαβα τοσο την καραντίνα γιατί όταν έκλεισε το θέατρο, εργάστηκα στην εστίαση και όταν έκλεισε η εστίαση εργάστηκα ως διανομέας σε ένα φούρνο! Επίσης εκμεταλλεύτηκα τον υπόλοιπο χρόνο μακριά από τη δουλειά μου για να την δω απ’ έξω. Δηλαδή να γράψω, να διαβάσω και να αναθεωρήσω υποκριτικά. Βελτίωσα τις μουσικές μου ικανότητες, γυμνάστηκα και περίμενα.
Η πανδημία έφερε ριζικές αλλαγές στη καθημερινότητα μας με τους περιορισμούς να παραμένουν στη ζωή μας και την οικονομική κρίση να έχει επηρεάσει αρκετά τους περισσότερους τομείς. Πώς βιώνεις τόσους μήνες την κατάσταση γύρω μας σε ψυχολογικό επίπεδο με τις εξελίξεις να τρέχουν συνεχώς γύρω από την υγειονομική κρίση;
Το πρώτο που κάνω είναι να μη βλέπω τηλεόραση και να μην ενημερώνομαι για την πανδημία. Αναγνωρίζω πλήρως τον κίνδυνο αυτής, προσέχω σαν “καλός πολίτης” αλλά δεν φοβάμαι, ούτε συγκινούμαι. Είναι στη φύση μου να βλέπω τα πάντα με αισιοδοξία.
Η ιστορία έχει δείξει ότι η ανθρωπότητα έχει ξεπεράσει πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις σε πολύ πιο δύσκολες εποχές. Οπότε αυτό που βιώνω έχει να κάνει καθαρά με τη δυσκολία στην εύρεση καλλιτεχνικής εργασίας. Κάτι που υπήρχε και πριν απλά τώρα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.
Πώς ξεκίνησε για σένα το ταξίδι σου στο καλλιτεχνικό χώρο και ποια ήταν η καθοριστική στιγμή που σε έκανε να αποφασίσεις ότι αυτό είναι που θα ακολουθήσεις επαγγελματικά στην ζωή σου;
Πάντα είχα έντονες καλλιτεχνικές ανησυχίες αλλα άργησα να ασχοληθώ σοβαρά με το θέατρο. Έχω σπουδάσει ένα έτος στο ΤΕΙ της Λάρισας μηχανολόγος- μηχανικός έπειτα αποφοίτησα απο το ΤΕΙ της Θεσσαλονίκης σαν νοσηλευτής. Ταυτόχρονα πάντα δούλευα στην εστίαση στη νύχτα (κλαμπ, μπαράκια).
Η Δραματική Σχολή ήταν η πρώτη επανάσταση που έκανα ενάντια σε μια οικογένεια που δεν ήθελε να ασχοληθώ με το θέατρο το 2010. Σπούδασα στην Ανώτερη Δραματική Σχολή Ανδρέας Βουτσινάς με υποτροφία στη Θεσσαλονίκη παράλληλα με τη νοσηλευτική. Βέβαια από τα 14 μέχρι τα 18 μου πήγαινα στο θεατρικό ερασιτεχνικό εργαστήρι της Δέσποινας Σαρόγλου της “δασκάλας μου” που τότε στεγαζόταν στη Χ. Α. Ν. Θ. Εκεί αγάπησα το θέατρο.
Όταν τελείωσα τη δραματική, ήμουν πεπεισμένος ότι βιοποριστικά το θέατρο δεν είναι καλή επιλογή. Οπότε περιπλανήθηκα σε ένα σωρό άσχετες δουλειές μέχρι που όταν πια τίποτα δεν με είχε γεμίσει, αποφάσισα να το κάνω και ό,τι γίνει. Εκείνη ήταν η στιγμή που έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την καλλιτεχνική μου σταδιοδρομία. Οταν δοκιμάζοντας ένα σωρό πράγματα, βρέθηκα πάλι στο σημείο μηδέν. Και τότε μου λύθηκε κάθε αμφιβολία για το ότι έπρεπε να γίνω ηθοποιός.
Στα χρόνια της επαγγελματικής σου πορείας μέχρι και σήμερα τι έχει αλλάξει προσωπικά στον Βαγγέλη και στο τρόπο που δρα και βλέπει το κομμάτι της δουλειάς σε σχέση με τα πρώτα σου βήματα στον χώρο; Σήμερα το συναίσθημα ή η λογική είναι αυτά τα οποία είναι σύμμαχος σου σε μια νέα επαγγελματική πρόταση;
Το τι θεωρεί ο καθένας συναίσθημα και λογική στην εποχή μας είναι υποκειμενικό. Άλλωστε καμία δουλειά του θεάτρου δεν είναι λογική. Μπορώ να πω ότι δεν άλλαξε τίποτα απο τα πρώτα μου βήματα μέχρι τώρα όσον αφορά την προσέγγιση του χώρου και των επαγγελματικών προτάσεων. Σίγουρα είμαι πιο ώριμος και πιο προετοιμασμένος αλλά μέχρι εκεί.
Η τηλεόραση τα τελευταία δύο χρόνια έπειτα μια σημαντική κρίση που υπέστη το σύνολο των τηλεοπτικών παραγωγών λόγω του μειωμένου κόστους, δείχνει σημάδια ανάκαμψης με την δημόσια και την ιδιωτική τηλεόραση να επενδύει δυναμικά στο κομμάτι της, αλλά και την πλατφόρμα του Cosmote Tv τελευταία να έχει παρουσιάσει υλικό αντάξιο των πλατφορμών του Netflix. Τα τελευταία χρόνια ξεχώρισες κάτι στη μικρή οθόνη στο οποίο θα ήθελες πολύ να είσαι μέρος του;
Όχι δεν έχω ξεχωρίσει γιατί δεν παρακολουθώ. Αν θα έκανα τηλεόραση πέρα από το αν η δουλειά μου άρεσε, θα το έκανα για λόγους marketing μιας και στις μέρες μας παίζει καταλυτικό ρολο παντού.
Η τηλεόραση όλα αυτά τα χρόνια ήταν στα άμεσα σχέδια σου και στις επιθυμίες σου ή η ενασχόληση σου με το θέατρο δεν σε έφερε κοντά σε κάποια συμφωνία;
Θα ήθελες στο μέλλον να βρεθείς και σε μια τηλεοπτική παραγωγή και να δοκιμαστείς και σε αυτό το κομμάτι;
Κοίτα εγώ είμαι ηθοποιός της Θεσσαλονίκης που έχει στην Αθήνα μολις δύο χρόνια και αυτά λειψά γιατι είναι τα δύο χρόνια του covid. Στη Θεσσαλονίκη το σενάριο να παίξει κάποιος στην τηλεόραση ακούγεται πολύ μακρινό σχεδόν δεν υπάρχει στη σφαίρα της φιλοδοξίας των ντόπιων ηθοποιών. Οπότε δεν υπήρχε και στη δική μου.
Εδώ στην Αθήνα δεν έχω προλάβει ακόμα να ασχοληθώ με αυτό το σενάριο. Το μέλλον θα δείξει.
Την φετινή καλοκαιρινή περίοδο ξεκίνησαν δειλά δειλά οι πρώτες παραστάσεις σε ανοιχτούς χώρους και συνεχώς ανακοινώνονται οι πρώτες παραγωγές που θα παρουσιαστούν τη νέα νέα χειμερινή σεζόν. Πώς βλέπεις την κατάσταση που επικρατεί στο καλλιτεχνικό χώρο εν μέσω εμβολιαστικης περιόδου; Υπάρχει αγωνία από θεατές αλλά και από ανθρώπους του χώρου σχετικά με την επόμενη μέρα;
Προφανώς και υπάρχει αγωνία και αβεβαιότητα απ’ όλους. Το θέμα των εμβολιασμένων–ανεμβολίαστων είναι πολύ επικίνδυνο για την κοινωνία γενικότερα. Η ζημιά που θα πάθει το θέατρο ή οποιοσδήποτε άλλος κλάδος είναι πολύ μικρή μπροστά στον διχασμό που θα υποστούν οι άνθρωποι. Ας ελπίσουμε πως τουλάχιστον μεταξύ ανθρώπων θα επικρατήσει κατανόηση και λογική.
Τους τελευταίους μήνες ο θεατρικός χώρος βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας έπειτα από τις σημαντικές καταγγελίες συναδέλφων σου για περιστατικά βίας και κακοποιητικής συμπεριφοράς στον εργασιακό χώρο. Ήδη δύο υποθέσεις έχουν λάβει τον δρόμο της δικαστικής οδού ενώ τους επόμενους μήνες αναμένονται περισσότερες εξελίξεις από καταγγελίες που δεν έχουν βρεθεί ακόμα στο φως της δημοσιότητας.
Πώς ένιωσες στο άκουσμα αυτών των ειδήσεων και στη δυναμική που απέκτησε το ελληνικό #metoo στη χώρα;
Εξαρχής σκέφτηκα οτι τίποτα δεν θα γίνει και οτι σε λίγες μέρες δεν θα θυμόμαστε τίποτα. Όμως εκανα ευτυχώς λάθος!!! Είδαμε ηθοποιούς ενωμένους, είδαμε ένα Σ. Ε. Η. να κάνει δουλειά υπουργείου!!! Επίσης συνάδελφοι που κατείχαν πάρα πολύ χώρο μέσα στον καλλιτεχνικό χώρο, βρίσκονται τώρα πια πίσω απο τα σίδερα ή στο κατηγορητήριο. Αυτό μόνο καλό μπορει να κάνει στους νέους ηθοποιούς. Εγώ λοιπόν θορυβήθηκα θετικά!!!
Για τον κόσμο που σε γνωρίζει όλα αυτά τα χρόνια σου μέσα από την δουλειά σου, πώς είναι ο Βαγγέλης ως άνθρωπος, τι χαρακτήρας είναι και πώς είναι η καθημερινότητα σου εκτός επαγγελματικών υποχρεώσεων; Τι απολαμβάνεις να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο και τι είναι αυτό που σε κρατάει δημιουργικό και αισιόδοξο την περίοδο που διανύουμε;
Είμαι ένας ιδιόρρυθμος χαρακτήρας που ακολουθεί πάντα ένα μεταβαλλόμενο, ρευστό αν θέλεις πρόγραμμα ανάλογο των βιοποριστικών απαιτήσεων. Πέρα από αυτό δεν θεωρώ ότι έχω ελεύθερο χρόνο από τη δουλειά μου γιατί δεν θεωρώ τη δουλειά μου, δουλειά. Οπότε όταν δεν παίζω ή δεν κάνω προβες, ασχολούμαι πάλι με αυτήν. Διαβάζω, παίζω μουσική, σκέφτομαι παλιές μου παραστάσεις, σκέφτομαι αυτές που θέλω να κάνω και δεν τις έχω κάνει ακόμη.. τέτοια πράγματα. Τώρα αυτό που με κρατάει δημιουργικό και αισιόδοξο πάντα είναι ότι από τη στιγμή που σηκώνομαι από το κρεβάτι μου, νιώθω ότι θέλω να ζήσω!!!
Δεν με απασχολεί ο χρόνος αλλά οι στιγμές. Μια ζωή γεμάτη άπειρες έντονες, όμορφες και άσχημες στιγμές!
Ζούμε σε μια αβέβαιη εποχή η οποία δε χωρά μακροπρόθεσμα σχέδια λόγω της επικινδυνότητας της νόσου. Κάνεις όνειρα σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο; Ποιοι είναι οι στόχοι που θες να καταφέρεις τα επόμενα χρόνια?
Δεν σταματώ ποτέ να βάζω στόχους. Η πανδημία για μένα είναι ακόμα ενα μέρος του παιχνιδιού. Μια δυσκολία του δικού μου έργου ζωής.
Οι στόχοι μου για τα επόμενα χρόνια είναι να γίνω καλυτερος ηθοποιός-μουσικός απ’ ότι είμαι σήμερα. Το που θα παίζω και με ποιους δεν με απασχολεί αρκεί να ξέρω ότι κάνω κάτι που να χαρίζει σε μένα, στους συναδέλφους μου και στον κόσμο φαιά ουσία.
Η παράσταση συνεχίζει την επιτυχημένη της πορεία σε αρκετούς σταθμούς της χώρας. Υπάρχουν συζητήσεις ή ζυμώσεις για νέα πρότζεκτ για την επόμενη σεζόν τα οποία έχεις σχεδιάσει και θα ήθελες να υλοποιηθούν αν τα δεδομένα της πανδημίας το επιτρέψουν;
Υπάρχει ένα project, μια θεατρική παράσταση για την πρώτη σεζόν που πάντα ήθελα να παίξω. Αλλά δεν μπορώ δυστυχώς να σου πω γιατί δεν είναι ακόμα σίγουρο. Και υπάρχει και μια δουλειά για τη δεύτερη σεζόν. Αυτή μπορώ να στην αποκαλύψω. Είναι το “Η Επανάσταση Δεν Θα Γίνει Ποτέ”, ένα έργο του Δημοσθένη Παπαδόπουλου εμπνευσμένο από το Μπαλκόνι του Ζαν Ζενέ. Από την θεατρική ομάδα Contratiempo στο Διατηρητέο Κτίριο Μπάγειον στην Πλατεία Ομονοίας. Όπου θα χαρώ να σε δω κιόλας!
Δείτε επίσης:
Θλίψη. Πέθανε ο Ανέστης Βλάχος
Λίντα Άλμα: «ΑΓΑΠΗ μου πως θα μπορέσω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου, χωρίς εσένα»
Όταν ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ αποχαιρέτησε την Αλίκη Βουγιουκλάκη [Aφιέρωμα & Video]
Τζένη Καρέζη: Η αξέχαστη σταρ μέσα απο φωτογραφίες και δικά της λόγια
Ο κορυφαίος των κορυφαίων Μάνος Κατράκης
Ξεχασμένες ελληνικές ταινίες που χρήζουν επανεκτίμησης
Έφυγε από τη ζωή η Νινή Τζάνετ – Αδερφή του Αλέκου Τζανετάκου
Ακολουθείστε το Koitamagazine.gr στο Google news και μάθετε πρώτοι όλα τα καλλιτεχνικά νέα!
