Ο επίκαιρος-διαχρονικός “Φονιάς” του Μήτσου Ευθυμιάδη αποφυλακίζεται απ της φυλακής τα σίδερα και μεταφέρθηκε στο θέατρο “Εαρ Βικτώρια”.
Γράφει η Ηλέκτρα Ζίζιουλα
Ποιός είναι ο “Φονιάς”;
Ένα από τα σημαντικότερα έργα της μεταπολιτευτικής και γενικότερα της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας , “Ο Φονιάς”, του Μήτσου Ευθυμιάδη, έκανε εκρηκτική πρεμιέρα στις 11/2 στο ανακαινισμένο θέατρο “Εαρ Βικτώρια”, με την υπογραφή του Γιάννη Διαμαντόπουλου και πρωταγωνιστές τους Τζώνη Θεοδωρίδη, Γιώργο Χριστοδούλου, Αντώνη Αλεξίου και Λουκία Παπαδάκη.
Μια παράσταση- αφιέρωμα στη μνήμη του εξαιρετικού δημιουργού Μήτσου Ευθυμιάδη. Δεκαεπτά χρόνια συμπληρώθηκαν απ όταν ταξίδεψε (προώρα) με ούριο άνεμο, για άλλη χώρα, άλλη γη, άλλα μέρη. Τα τελευταία λόγια του σπουδαίου αυτού θεατρικού συγγραφέα (πριν σφραγίσει για πάντα τα μάτια του) ήταν τα εξής: “Η ζωή μοιράζεται στους έχοντες, τους κατέχοντες και τους αντέχοντες. Εγώ ανήκω στους αντέχοντες”. Δεν είχε άδικο αφού αυτό αποτυπώνεται μέσα από τα διηγήματα και τους χάρτινους ήρωες του που διακρίνονται για την στόφα του ρεαλισμού έχοντας ως κεντρικό πυρήνα την ελληνική σκληρή πραγματικότητα. Ο “Φονιάς” παρουσιάστηκε πρώτη φορά από την Θεατρική Σκηνή του Αντώνη Αντωνίου το 1981, ενώ το 1991 προβλήθηκε από την ΕΡΤ μέσα από τη θρυλική σειρά, το “Θέατρο της Δευτέρας”.
Ησυχία στην πλατεία. Χτυπάει τρίτο κουδούνι. Ακούγεται ο ήχος της καταιγίδας. Οι προβολείς ανάβουν και φωτίζουν το σκηνικό, το οποίο είναι ένα μικροαστικό σαλόνι. Στο κέντρο τραπεζαρία. Πάνω στο τραπέζι, μπουκάλια από κρασί, σερβίτσια, κόκκινα τριαντάφυλλα. Στον τόπο της λύτρωσης επιστρέφουν ο Ταρζάν με τον Σάββα, οι οποίοι ήταν πρώην συγκρατούμενοι και ακολουθούν ο Γιάννης άντρας της Μαρίας και αδερφή του Σάββα. Τίποτα δεν προμύνηε πως αυτό το γιορτινό τραπέζι θα εξελισσόταν σε ένα πεδίο εσωτερικής μάχης με πρωταγωνιστές αυτά τα τέσσερα πρόσωπα. Διαφορετικοί κόσμοι μεταξύ τους, σε μια υπέροχη ενορχήστρωση, συναντώνται ξανά. Συνυπάρχουν και χάνονται πάλι.
Η ατμόσφαιρα είναι επικίνδυνα ηλεκτρισμένη . “Δώδεκα χρόνια φυλακές, δώδεκα χρόνια κάγκελο”, λέει ο Σάββας στην αδελφή του, τα δύο αδέλφια, βρίσκονται για πρώτη φορά μετά από δώδεκα χρόνια φυλακής του Σάββα. Οι αιτίες που τον οδήγησαν στο κελί στη διάρκεια του έργου γίνονται γνωστές με το κουβάρι να ξετυλίγεται σιγά-σιγά. Η οικοδέσποινα της βραδιάς, η Μαρία, στην αρχή φαίνεται πως είναι συγκρατημένη μετά βγάζει την δικιά της κραυγή σε όλα αυτά που την στοιχειώνουν από μικρή. Ο Σάββας με την Μαρία είναι θύτες και θύματα ταυτόχρονα των προσωπικών τους τραγωδιών που αγωνίζονται να υπάρξουν σε μια ηθικά διεφθαρμένη κοινωνία.
Ο Γιάννης θα λέγαμε πως ναι μεν κρατάει τις ισορροπίες αλλά αντικατοπτρίζει δε και τον καθένα μας ξεχωριστά. Ένας επαρχιώτης μικροαστός που βολεύτηκε σε μια θέση, του τραπεζικού υπαλλήλου, που φοράει την μάσκα της υποκρισίας απέναντι στην τραγωδία των συνδαιτημόνων του.
Ταρζάν:… Λυπάσαι προσωπικώς για μένα;
Γιάννης: Και για εσένα.
Ταρζάν: Με ποιό δικαίωμα;
Γιάννης: Ούτε αυτό έχω δηλαδή;
Ταρζάν: Με ποιό δικαίωμα λυπάσαι ρε παιδάκι μου;
Γάννης: Με ποιό; Με του… συναθρώπου.
Ταρζάν: Μπά γίναμε και συνάθρωποι τώρα;
Γιάννης: Πάντα δεν ήμασταν;
Ταρζάν: Κι όταν εμένα μου άλλαξαν τον αδόξαστο, που έβοσκες εσύ κύριε;
Ο Ταρζάν με τον Σάββα φαίνεται πως έχουν να πουν πολλά και στη συνέχεια προχωρούν σε ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών με μια έντονη/ σκληρή φρασεολογία του ενός και του άλλου επομένως η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη μεταξύ τους. Ο πρώτος κρύβει καλά τα χαρτιά και τους πραγματικούς σκοπούς αυτής της συνάντησης. Τα αποκαλύπτει στο τέλος.
Ο καθένας τους έρχεται αντιμέτωπος με τις ενόχες , τα λάθη, τα πάθη, τις μνήμες αφού όλα αυτά τα χρόνια παλεύουν με τους δικούς τους δαίμονες. Οι ψυχές τους είναι σαν ένα καζάνι που καίει μέχρι την τελική ανάφλεξη. Η κάθε τους λέξη είναι και ένα πύρινο βόλι.
Ένα πέπλο εξομολογήσεων, αποκαλύψεων,κατάθεση ψυχής και αρκετή δόση χιούμορ σχηματίζεται στην ατμόσφαιρα με σκοπό να εκτινάξει την νύχτα. Υπάρχει μια στιχομυθία στο έργο, στην οποία αποτυπώνεται η σκληρή πραγματικότητα αυτή που βιώνει κάποιος από παιδική ηλικία:
-Γιάννης:… και η ηθική που μας μαθαίνουν από μικρά παιδιά;
-Ταρζάν: Εγώ άλλα έμαθα από μικρό παιδί. Ξύλο με το τσουβάλι. Πείνα και των γονέων. Αυτά έμαθα εγώ από μικρό παιδί…
-Γιάννης: Το ου κλέψεις π.χ είναι μια απ τις δέκα εντολές.
-Ταρζάν: Το ου βαρέσεις ποια εντολή είναι; Το ου σακατέψεις; Το ου κάνεις τον άλλον μαρτυρήσει το γάλα που βύζαξε;…
Έχοντας αυτόν τον διάλογο στο μυαλό σου καταλήγεις στο εξής ερώτημα: Ποιός έχει άδικο και ποιός δίκιο; Ποιός είναι ο πραγματικός ένοχος; Τα συμπεράσματα δικά σας…
Πως να ξεφύγουν από την αλήθεια τους όταν αυτή ορθώνεται μπροστά τους και είναι έτοιμη να τους κατασπαράξει;…
Η κάθαρση θα έρθει στο τέλος για τους ήρωες μας;
Τα ερώτηματα που τίθονται στο τραπέζι είναι πολλά και οι απαντήσεις δίνονται επι σκηνής!
Η σκηνοθετική ματιά του Γιάννη Διαμαντόπουλου είναι αρκετά ευέλικτη. Αντιλήφθηκε καλά το κείμενο και πρόσεξε όλες τις παραμέτρους! Με απόλυτη μαεστρία δημιουργεί έναν ταχύ ρυθμό ώστε ο θεατής να παρακολουθεί την παράσταση άνετα. Ανέδειξε με τρόπο σαφή, λιτό και ισσοροπημένο τα νοήματα του ιστορικού- διαχρονικού έργου. Ο σκηνοθέτης στις σημειώσεις του προγράμματος μεταξύ των άλλων γράφει: “ Ο Φονιάς είναι κάτι σαν έκρηξη συνεχόμενη που τα σκάγια της πληγώνουν και ταυτόχρονα μας κάνουν να σκεφτούμε, να αναλογιστούμε, να πικραθούμε και να ανησυχήσουμε. Θεωρώ τύχη που ασχολούμαι με αυτό το ξεχωριστό έργο.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών: Γιώργος Χριστοδούλου, Τζώνυ Θεοδωρίδης, Αντώνης Αντωνιού και Λουκία Παπαδάκη φτάνουν μέχρι κάτω στον θεατή χωρίς να χρησιμοποιούν υπερβολές. Μένουν πιστοί στο κείμενο , το δραματουργικό βάθος το υποστηρίζουν με απόλυτη σαφήνεια και ακεραιότητα. Πρόκειται για μια συλλογική δουλειά, την οποία εκτίναξαν στα ύψη.
Η εμβληματική μουσική που δημιούργησε ο Διονύσης Τσακνής με τους υποβλητικούς φωτισμούς του Σπύρου Καρδάρα πυροδοτούν την αγωνία του θεατή. Το σκηνικό της Δέσποινας Βολίδη είναι ιδιαιτέρως προσεγμένο αφού πρόκειται για ένα οικογενειακό δείπνο έχοντας όλα τα κομφόρ. Θα μπορούσε να μοιάζει με τον Μυστικό Δείπνο με τα τέσσερα πρόσωπα που κρύβουν τα πραγματικά τους συναισθήματα. Τα κοστούμια των χαρακτήρων κουμπώνουν άρτια με την παράσταση και βάζουν τον θεατή στο κλίμα της εποχής.
Ο “Φονιάς” του Μήτσου Ευθυμιάδη είναι ένα αντριπροσωπευτικό έργο του Νεοέλληνα συγγραφέα, σου δίνει τροφή για σκέψη και προβληματισμό.
Θυμίζει χαμένες ηθικές αξίες, κοινωνικές ανισότητες μεταξύ του υποκόσμου και της καθωσπρέπει κοινωνία. Σε βάζει να γνωριστείς με τον εαυτό σου… Εάν αντέχτε να συστηθείτε φυσικά.
Αξίζει να πάει κάποιος να την δεί γιατί τα μηνύματα που θα πάρει είναι ηχηρά. Ναι, ένα καλό κείμενο και κάποιους καλούς ηθοποιούς , έλεγε ο Ντέιβιντ Μάμετ, είναι τα μόνα στοιχεία που χρειάζεσαι για να κάνεις καλό θέατρο. Αυτή η παράσταση επιβεβαιώνει την φράση του σπουδαίου Αμερικάνου θεατρικού συγγραφέα.
“’Εχω γράψει ένα έργο” μου λέει ένα βράδυ μισοκλείνοντας το μάτι του για να δώσει έμφαση και βάρος σ αυτό που έλεγε και μου απαγγέλει τέσσερις με πέντε ατάκες από το διάλογο του έργου.
“Τι θέλουμε να πούμε με το έργο ρε Μήτσο;”
Κι εκείνος μ ένα χαμόγελο που σε ηρεμούσε μου απάντησε:
“Πολλές φορές, Αντώνη, σημασία δεν έχει το τι λες , αλλά ο τρόπος που το λες”
Θεατρική σκηνή: (Αντώνης Αντωνίου)
“Και εμείς στο θέατρο Βικτώρια , τιμώντας την μνημή σου πιστεύουμε να βρούμε τον τρόπο…”
Δείτε ακόμη: Μάθε την ηλικία του Δημήτρη Ήμελλου και λεπτομέρειες από την ζωή του
Δείτε ακόμη:
- Καρέζη-Παπαγιάννη: Δείτε την «Λίλα Βασιλείου» και την «Αθηνά» 20 χρόνια μετά!
- Στάθης Ψάλτης: Σπάνιες φωτογραφίες από τον πρώτο γάμο του με κουμπάρα την Μαίρη Χρονοπούλου!
- Μάρθα Βούρτση: Γιατί εξαφανίστηκε από τα φώτα της δημοσιότητας;
- Κώστας Ρηγόπουλος – Κάκια Αναλυτή: Σπάνιες φώτο του γάμου του
- Δείτε ποιος είναι ο γιος του Θανάση Βέγγου
- Δείτε την Μίρκα Παπακωνσταντίνου στην μοναδική φωτογραφία του γάμου της με τον Δάνη Κατρανίδη
- Έλληνες «Θεοί» και Ελληνίδες «Θεές» που η ομορφιά τους εντυπωσίασε και στο εξωτερικό
- Διαβάστε ακόμα: Δείτε την Σπάνια φωτογραφία από τον γάμο Σαμιωτάκη και Καλογήρου!
- Σπάνια φωτογραφία: Δείτε τον Κώστα Τσάκωνα στον γάμο του
- Ξεχασμένες ελληνικές ταινίες που χρήζουν επανεκτίμησης
- Σπάνιο βίντεο: Η θρυλική Ταϋγέτη, χορεύει και τραγουδάει τσιφτετέλι!
