Γιώργης Παρταλίδης: “Η περιφρόνηση δεν έχει τέλος αλλά ούτε το όνειρο τελειώνει”
Ο Γιώργης Παρταλίδης ανήκει στους χαρισματικούς ηθοποιούς της γενιάς του όπου βήμα βήμα βρίσκονται σε αξιόλογες παραγωγές έχοντας στο πλευρό του σημαντικούς συντελεστές του χώρου. Φέτος πέρα από έναν άκρως απαιτητικό ρόλο στο θεατρικό σανίδι, στη παράσταση “Παιχνιδοποιός”, στο Θέατρο Μικρό Γκλόρια , τον απολαύσαμε και στη σπαρταριστή κωμωδία του Mega “Μαίρη, Μαίρη, Μαίρη”.
Ο ταλαντούχος ηθοποιός μιλάει στο Koitamagazine.gr και στον Πάνο Σταματόπουλο για την φετινή του θεατρική παρουσία στην παράσταση “Παιχνιδοποιός” και τον ρόλο του Peter ο οποίος αποδείχθηκε μεγάλη πρόκληση για τον ίδιο, για την είσοδο του στο γυαλί με την συμμετοχή του στη σειρά “Μαίρη, Μαίρη, Μαίρη ” αλλά και για το κατά πόσο θα μπορούσε να ζήσει εκτός υποκριτικής. Ακόμη ο Γιώργης τοποθετείται σχετικά με το νέο προεδρικό διάταγμα το οποίο το τελευταίο διάστημα έχει φέρει σε αναστάτωση και αβεβαιότητα τον καλλιτεχνικό κλάδο, υποβαθμίζοντας με αυτό το τρόπο τα πτυχία των καλλιτεχνών.
Την φετινή θεατρική σεζόν σε συναντάμε στο έργο «Παιχνιδοποιος» στο Θέατρο Μικρό Γκλόρια , σ’ ένα ψυχολογικό θρίλερ που έχει αφήσει μέχρι στιγμής ιδιαίτερες εντυπώσεις σε κριτικούς αλλά και κοινό. Τι σ’ έκανε να πεις το ναι σε αυτή την παραγωγή και ποιος είναι ο απόηχος που έχεις λάβει μέχρι και σήμερα από τα σχόλια των θεατών;
Το κείμενο είναι εξαιρετικό. Είναι ο βασικός λόγος που δέχτηκα να συμμετέχω σε αυτή την παράσταση. Η ιστορία, η πλοκή, οι ανατροπές, οι χαρακτήρες και όλη η αγωνία που είχα την πρώτη φορά που το διάβασα. Επίσης το γεγονός ότι αρχίσαμε σαν κοινωνία να ασχολούμαστε με τις γυναικοκτονίες, έκανε το έργο και την παράσταση κάπως επίκαιρη, παρότι το ίδιο το έργο είναι διαχρονικό. Όπως και να έχει, από την πρώτη ανάγνωση, ο ρόλος του Peter ήταν μια πολύ ωραία πρόκληση που επέλεξα να δεχτώ και οι αντιδράσεις των αγαπημένων μου ανθρώπων, των θεατών και των κριτικών έχουνε δικαιώσει αυτή την επιλογή.
Περιέγραψε μας λίγο τον ήρωα τον οποίο υποδύεσαι; Πόσο εύκολο είναι να υποδύεσαι ένα τόσο έντονο χαρακτήρα ο οποίος κουβαλάει ένα αρκετά περίπλοκο και άστατο χαρακτήρα αλλά και ψυχολογία;
Ο Peter είναι ένας άντρας που, όπως λέει και ο ίδιος, “τρελαίνεται να ζει στα άκρα”. Του αρέσει να δημιουργεί έντονες καταστάσεις για αυτόν και τις παρτενέρ του, με συνεχείς συναισθηματικές εναλλαγές και μεταμορφώσεις. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να σαγηνέψει το εκάστοτε ταίρι του και να ολοκληρώσει το σχέδιό του. Η εμμονή του Peter σε αυτό το σχέδιο και ο λόγος που κάνει ό,τι κάνει δεν πιστεύω ότι μπορούν να στηριχτούν στην κοινή λογική. Ούτε υπαγορεύονται από το κείμενο. Πήρα μια προσωπική επιλογή για να εξηγήσω ό,τι κάνει ο Peter, που ξεκινάει από το κείμενο και μπορεί να επιβεβαιωθεί υποκριτικά με αυτό, αλλά ελπίζω η επιλογή αυτή να μη φαίνεται στο θεατή. Ελπίζω να την κρατάω καλά κρυμμένη. Είναι μόνο για εμένα.
Το πιο δύσκολο στο να υποδύομαι ένα τόσο έντονο χαρακτήρα είναι η ίδια η ένταση. Σε περίοδο καθημερινών προβών, ειδικά πριν την πρεμιέρα, που κάναμε κάθε μέρα διπλό πέρασμα, γύριζα σπίτι και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Το σώμα μου είχε κουρδιστεί σε αυτή την ένταση και τα νεύρα μου τα είχανε παίξει αλλά με τον καιρό αυτό έμαθα να το διαχειρίζομαι. Το καλό ζέσταμα και η αποθεραπεία βοηθάνε.
Επί σκηνής συνεργάζεσαι με την Ραφίκα. Πόσο εύκολο είναι να βρεις την σωστή χημεία και ισορροπία σε ένα έργο που αποτελείται αποκλειστικά από δύο μόνο άτομα;
Εξαρτάται ίσως από τον/την συνεργάτη και πόση χημεία υπάρχει εξ αρχής, αλλά η ισορροπία είναι κάτι το οποίο δουλεύεται στην πρόβα. Το σημαντικότερο είναι η επικοινωνία σε οποιαδήποτε σχέση, πάνω και κάτω από τη σκηνή, και το να ακούμε τον συνάνθρωπο είναι επιλογή που αφορά μόνο τον παρόντα χρόνο, το εδώ και το τώρα, που λέμε. Ουτώς ή άλλως, πιστεύω πως είναι πιο εύκολο να συντονιστεί ένα σχήμα με μόνο 2 άτομα. Έχεις έναν άνθρωπο απέναντι σου, να απευθύνεσαι, να ακούς, να αντιδράς σε ό,τι κάνει και να τον φροντίζεις.
Σε κάθε νέο βήμα ή επαγγελματική πρόταση, αποφασίζεις κατά βάση με το συναίσθημα ή την λογική;
Προσπαθώ να αποφασίζω με την λογική αλλά και τώρα που σου το λέω δυσκολεύομαι να τα ξεχωρίσω. Κάποιο συναίσθημα με κάνει να θεωρώ πως η απόφασή μου είναι λογικά σωστή. Υπάρχουνε διάφορα κριτήρια με τα οποία μπορεί να επιλέξω μια επόμενη δουλειά: τι θέλω να κάνω και με τι ρόλο θέλω να ασχοληθώ τη δεδομένη περίοδο, το έργο, οι συντελεστές, η αμοιβή μου. Όλα αυτά επηρεάζουν τις αποφάσεις μου και το κάθε κριτήριο ξεχωριστά έχει παραμέτρους που θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις και λογικές και συναισθηματικές.
Το θέατρο αλλά και η τηλεόραση έπειτα από μια έντονη περίοδο ανασφάλειας και βαθιάς στασιμότητας, δείχνουν ενθαρρυντικά σημάδια ανάκαμψης με τον κόσμο να στηρίζει τις θεατρικές παραγωγές που ανεβαίνουν γεμίζοντας τις αίθουσες αλλά και επιβραβεύοντας την μυθοπλασία στο γυαλί. Στον ελεύθερο σου χρόνο καταφέρνεις να παρακολουθήσεις παραστάσεις αλλά και σειρές που σου έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον ;
Παρακολουθώ πάρα πολλές παραστάσεις το χρόνο. Δουλειές φίλων-συναδέλφων, ανθρώπων που θα μου άρεσε να συνεργαστώ και θαυμάζω και παραστάσεις που από την προώθηση τους καταλαβαίνω ότι θα με ενδιέφερε να δω.
Γίνονται πάρα πολλές δουλειές στην Αθήνα και δεν προλαβαίνω πάντα να δω όλα όσα θα ήθελα. Το ίδιο και με την τηλεόραση. Γίνονται πολλές αξιόλογες σειρές αλλά δεν προλαβαίνω να τις παρακολουθήσω όλες. Ακόμα κι αυτές που μου αρέσει περισσότερο να βλέπω αν τις πετύχω, δυσκολεύομαι να ορίσω το πρόγραμμα μου ώστε να τις βλέπω ανελλιπώς. Χαίρομαι πολύ για την ανάκαμψη που αναφέρεις και ελπίζω να συνεχιστεί.
Φέτος συμμετέχεις τηλεοπτικά και στο «Μαίρη, Μαίρη, Μαίρη» των Ρέππα-Παπαθανασίου στο Mega , δίπλα σε ένα λαμπερό καστ πρωταγωνιστών. Πώς νιώθεις για αυτό το τηλεοπτικό βήμα και πώς είναι όντας νέος στο χώρο να συνεργάζεσαι με ένα καταξιωμένο συγγραφικό δίδυμο το οποίο έχει υπογράψει μερικές από τις μεγαλύτερες τηλεοπτικές επιτυχίες αυτής της χώρας;
Ήταν πραγματικά μια πολύ ευχάριστη συνεργασία. Έχω μεγαλώσει με τις ταινίες τους. Ατάκες από το “Αυστηρώς Κατάλληλο” και από “Το Κλάμα βγήκε απ’ τον Παράδεισο” τις αντάλλαζα μικρός με τους φίλους και τις φίλες μου γελώντας. Αργότερα είδα “Τρεις Χάριτες” και “Το Δις Εξαμαρτείν” σε επαναλήψεις. Δεν ξέρω αν μπορώ να εξηγήσω τη χαρά μου όταν έκλεισα αυτή τη δουλειά. Πρώτη φορά διαβάζω σενάριο και γελάω δυνατά.
Είχα την τιμή να γνωρίσω και να συνεργαστώ με εξαιρετικούς ανθρώπους που θα χαρώ να ξανασυναντήσω εντός και εκτός set. Συμπεριλαμβανομένου, φυσικά, και του καταξιωμένου διδύμου. Τους ευχαριστώ πολύ που μου χάρισαν ένα ρόλο που έγραψαν και είμαι πολύ ευγνώμων για αυτό.
Έπειτα από τις σημαντικές καταγγελίες συναδέλφων σου για περιστατικά βίας και κακοποιητικής συμπεριφοράς στον εργασιακό χώρο αλλά και την προσφυγή δύο ήδη υποθέσεων στα δικαστικά έδρανα, σήμερα πώς αισθάνεσαι; Θεωρείς ότι μετά από αυτές τις αποκαλύψεις, δημιουργήθηκε ένα ξεσκαρτάρισμα στο χώρο αλλά και μια εξυγίανση στις εργασιακές σχέσεις;
Θεωρώ ότι έχουν γίνει πολύ θετικά βήματα προς το ξεσκαρτάρισμα που λες. Το μεγάλο βάρος του φόβου που υφίσταται κάποιος, όταν δέχεται τέτοιου είδους κακοποίηση, για το αν πρέπει ή αν μπορεί να μιλήσει για αυτό που του συνέβη, ελπίζω να μην απασχολήσει κανέναν στο μέλλον. Μάλλον, εύχομαι το βάρος αυτό να πλακώνει κάθε μέρα όσους κακοποίησαν ή σκέφτονται πως έχουν το δικαίωμα να φέρονται έτσι. Να είναι καλά τα θύματα που βρήκαν τη δύναμη να μιλήσουν ανοιχτά για τις εμπειρίες τους και τα τραύματά τους.
Οφείλουμε το ξεσκαρτάρισμα πρώτα σε αυτές και αυτούς. Ας αφήσουμε τον χρόνο να δείξει πώς θα ωριμάσει ο καρπός αυτών των αγώνων. Οι δικαστικές αρχές δεν συνηθίζουν να εξαντλούν την αυστηρότητα τους σε περιπτώσεις που το απαιτούν, αλλά, αν συνεχίσουμε να μιλάμε ανοιχτά, με ειλικρίνεια και με θάρρος, ίσως αποτρέψουμε την επανάληψη τέτοιων συμπεριφορών.
Εν έτη 2023 έχεις καλλιτεχνικά όνειρα αλλά και απωθημένα για πράγματα ή συνεργασίες που θα ήθελες να υλοποιηθούν στο μέλλον?
Μακάρι να βρίσκομαι σε νέες συνεργασίες, για όμορφες ιστορίες και με ωραίους ανθρώπους. Η αλήθεια είναι πως έχω ένα μικρό απωθημένο με τον κινηματογράφο και θα ήθελα, όσο μπορώ, να ασχοληθώ λίγο περισσότερο με αυτόν φέτος.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Έχουμε ανοίξει ένα κανάλι επικοινωνίας και ανταλλαγής υλικού με μια ομάδα φίλων-συναδέλφων για ένα θεατρικό project που θα χαρώ πολύ να πάρει μορφή στο σύντομο ή μακρινό μελλον. Αυτό. Δεν έχω κλείσει κάτι. Έχω δεχτεί προτάσεις που δεν καλύπτουν τα κριτήρια που σου ανέφερα προηγουμένως. Αγαπάω πολύ τη δουλειά μου και δεν θέλω να κάνω κάτι που δεν θα το χαρώ, ούτε να κάνω κάτι για να μην “μείνω εκτός”. Μπορώ να ζήσω και χωρίς το θέατρο. Άσε που και η καλλιτεχνική δημιουργία χρειάζεται περιόδους αγρανάπαυσης, για να μπορέσει να καλλιεργηθεί και να ανθίσει κάτι καινούργιο και αληθινό. Όπως έλεγε και ο Χάρρυ Κλυν “η τέχνη δεν είναι αυγολέμονο να κόψει, πρόκειται περί αλισβερίσι”.
Προηγουμένως δήλωσες ότι μπορείς να ζήσεις και χωρίς το θέατρο. Την δεδομένη στιγμή αν δεν ερχόταν κάποια πρόταση που να σε ικανοποιούσε 100%στο θέατρο ή στη τηλεόραση, θα έμενες εκτός χώρου κάνοντας κατι άλλο στη ζωή σου; θα μπορούσες να ζήσεις εκτός υποκριτικής;
Δεν έχω αποφασίσει να απέχω από την Υποκριτική προσωρινά, αλλά είναι κι αυτό μια επιλογή. Το ιδανικό πλάνο θα ήταν να ανθίσει η ιδέα που συνδημιουργώ με τους φίλους μου, αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο, μπορεί να προκύψει κάτι άλλο ωραίο. Φυσικά όμως, και μπορώ να ζήσω και χωρίς την Υποκριτική. Θα κάνω κάτι άλλο ωραίο για να ζήσω. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα σκέφτομαι πώς θα έπαιζα αν διαβάσω ένα έργο, πως δεν θα κρατάω τον εαυτό μου έτοιμο για κάτι επόμενο, πως δεν θα θέλω να επιστρέψω σε κάτι καινούργιο, πως δεν θα βλέπω παραστάσεις, σειρές και ταινίες. Αυτό δεν μπορώ να το κάνω.
Το τελευταίο διάστημα το νέο προεδρικό διάταγμα σύμφωνα με το οποίο τα πτυχία των καλλιτεχνών ισοβαθμίζονται με τους πτυχιούχους του λυκείου έχει δημιουργήσει τεράστια αναστάτωση σε όλο το κλάδο, φέρνοντας στην επιφάνεια για άλλη μία φορά την αβεβαιότητα αλλά και την απαξίωση προς το πρόσωπό τους. Ήδη έχουν πραγματοποιηθεί παραιτήσεις καθηγητών αλλά και ισχυρές κινητοποιήσεις, διεκδικώντας το αυτονόητο.
Πώς νιώθεις για όλες αυτές τις εξελίξεις;
Θεωρείς ότι η πολιτεία θα μεριμνήσει για τα προβλήματα του καλλιτεχνικού χώρου τα οποία μετρούν αρκετές δεκαετίες, δίνοντας μια άλλη εικόνα και αξία στον πολιτισμό;
Όταν έμαθα για το ΠΔ85 δεν αντέδρασα. Σκέφτηκα ότι δεν άλλαξε κάτι. Ούτως ή άλλως, σε όλες τις συμβάσεις που έχω υπογράψει, οι Δραματικές Σχολές δεν συμπεριλαμβάνονταν στις επιλογές, οπότε τα κουτάκια που τσέκαρα για την εκπαίδευσή μου ήταν, είτε το “απόφοιτος λυκείου”, είτε το “άλλο”. Έχω όμως πλέον μια μικρή φώτιτσα, σαν πύρινη μπάλα, κάτω από το στήθος μου, που με κάνει νιώθω ότι μπορώ να περάσω μέσα από τοίχο. Αυτή τη φωτίτσα την αισθάνομαι σε όλες τις φωνές συναδέλφων, φοιτητών και καθηγητών και αυτές οι φωτιές είναι που έχουν κάνει όλες αυτές τις φωνές να δυναμώσουν. Γιατί το θέμα δεν είναι στα κουτάκια, στα χαρτιά, τα διπλώματα, τους τίτλους και στους βαθμούς του ΑΣΕΠ.
Άποψή μου είναι ότι ο ΣΕΗ πρέπει ίσως να επανεξετάσει το θέμα των αδειών ασκήσεως επαγγέλματος αλλά ούτε εκεί είναι το θέμα. Το θέμα είναι ηθικό. Γιατί ανοίγει η συζήτηση για το αν η τέχνη μας είναι δουλειά και ακούω αγαπημένα μου πρόσωπα να μου λένε “εντάξει, αλλά δεν μπορεί να έχει την ίδια βαρύτητα ένα πτυχίο Ιατρικής με τις σπουδές σε Δραματική Σχολή”. Γιατί πρέπει να θυμίσω σε αυτά τα αγαπημένα μου πρόσωπα ότι για τρία χρόνια με έβλεπαν πολύ αραιά γιατί είχα διαρκώς μαθήματα και πρόβες μέχρι και τα Σαββατοκύριακα, ότι εξεταζόμουν κάθε τετράμηνο με παρουσιάσεις και γραπτές εξετάσεις στα μαθήματα της σχολής και ότι έχω δώσει γραπτές εξετάσεις και ακροάσεις για το Υπουργείο Πολιτισμού πριν την εισαγωγή μου στη Δραματική Σχολή, για να μπορώ να σπουδάσω, και μετά την απόφοιτησή μου για να αναγνωρίσουν τις σπουδές μου. Την ίδια στιγμή τα δελτία ειδήσεων δεν αναφέρονται πάρα ελάχιστα στις διαμαρτυρίες των φοιτητών για το ΠΔ και τις καταλήψεις που κάνουν. Πρώτη φορά στην ιστορία παραιτούνται οι καθηγητές του Εθνικού Θεάτρου, του ΚΘΒΕ και των ΔΗΠΕΘΕ και υπάρχει τίτλος στις ειδήσεις “οι αριστεροί καθηγητές παραιτήθηκαν” λες και έχουμε ακόμα πιστοποιητικά πολιτικών φρονιμάτων. Μιλάνε για “εκ του ασφαλούς” παραιτήσεις με λάθος στοιχεία για τις λήξεις των συμβάσεων. Τα ίδια δελτία που σε περιπτώσεις αστυνομικής βίας έχουν φτιάξει και αναπαράξει μονταρισμένα βίντεο που θα τα ζήλευαν πολύ σε χουντικά κράτη.
Η πολιτεία δεν ενδιαφέρεται ούτε για την παιδεία ούτε για τον πολιτισμό της. Η περιφρόνηση δεν έχει τέλος αλλά ούτε το όνειρο τελειώνει. Όσο και να μας θάψουν, είμαστε σπόροι. Τις φωτίτσες, που μας χάρισαν, θα τις φοράμε στις σκηνές μας. Καλή θέαση και καλή φώτιση!
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ: ΧΡΟΝΗΣ ΠΕΡΡΑΚΗΣ, ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ, FRANCESCA WATKINSON, teapotgr, ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΣΙΜΑΣ, cleo43
Διαβάστε ακόμα:
- Σπάνιες Φωτογραφίες: Η Αλίκη εκπληρώνει το τάμα της στη Ναυπακτία
- Τζένη-Τζένη πού γυρίστηκε: Η «σπηλιά της Νεράιδας και το σπίτι του Κασσανδρή
- Δείτε 14 διάσημους μπαμπάδες μαζί με τους γιους τους
- Η Βουγιουκλάκη, ο Παπαμιχαήλ και η Καρέζη ως φοιτητές της Δραματικής Σχολής μέσα από τα μάτια των καθηγητών τους
- Γνωρίζεις πόσο χρονών είναι η ηθοποιός Ρένια Λουϊζίδου
Περισσότερα σχετικά άρθρα:
-
- Αναμνήσεις: Επίσκεψη στο σπίτι του Δάκη
- Αναμνήσεις: Επίσκεψη στο σπίτι του Διονύση Παπαγιαννόπουλου
- Επίσκεψη στο αρχοντικό του Ανδρέα Ντούζου!
- Επίσκεψη στο σπίτι του Νίκου Γαλανού
- Επίσκεψη στο σπίτι της Νόρας Βαλσάμη!
- Σπάνιες Φωτογραφίες: Δείτε την Αλίκη με υπέροχη τουαλέτα στο διαμέρισμα της μαζί με τον Δημήτρη
